رفتار کلیشه‌ای یک کانادایی با نزاکت و مؤدب، کمی شکننده است اما نهادش پایه و اساسی خاص دارد. کانادا کشوری با کنوانسیون‌ها و قراردادهای نسبتاً قوی است. قوانین اجتماعی که پیروی از آنها یکی از مهم‌ترین راه‌های تطابق و هماهنگی با جامعۀ گستردۀ کانادا می‌باشد.
به طور کلی، کانادایی‌ها مردم بسیار مهربان و بی‌تکلفی هستند که در روابط خود با دوستان و غریبه‌ها به صداقت، مهربانی، هم‌دلی و فروتنی ارج می‌نهند و در عین حال به حریم خصوصی و فردی دیگران احترام می‌گذارند. در حالی که به وضوح، بسیاری از کانادایی‌ها در اجرای برخی از این اصول متعالی قصور می‌ورزند، با این حال چنین ارزش‌هایی پایه و اساس رفتاری خوبی را در جامعۀ کانادا تشکیل می‌دهد.
نقش‌ها و تشریفات
معمولاً کانادا در مقایسه با آداب و سنن دیگر کشورهای دموکرات غربی، کشوری بسیار تساوی‌گراست. بیش‌تر مردم کانادا به نوعی بسیار فردگرا هستند و دوست ندارند برای خشنود کردن دیگران رفتار یا شخصیت‌شان را بیش از حد تغییر دهند.
کودکان کانادایی اجازه دارند از همان ابتدای جوانی بی‌پرده و صریح و مستقل رفتار کنند و با بزرگ‌ترها و حتی آموزگاران و والدین‌شان همان گونه سخن بگویند که با دوستان‌شان صحبت می‌کنند. این امر در مورد روابط کارفرما و کارمند نیز بسیار صدق می‌کند که موجب می‌شود محیط کار دوستانه‌ای حاکم باشد و همه به گونه‌ای عمل کنند که گویی در یک سطح هستند (حتی اگر به وضوح چنین نباشد) و این رفتار کاری، این روزها بسیار شایع است. با وجود این که دولت و نیز سیستم قضایی و نظامی کانادا دارای پروتکل‌های پیچیده‌ای هستند که به مواردی از قبیل عنوان درست اشخاص و لباس مناسب اشاره دارند، اما از جمله سازمان‌های سخت‌گیر و دارای تشریفات غیر معمول تلقی می‌شوند.
از جمله افراد مهمی که در جامعۀ کانادا مورد احترام هستند، سالمندان بالای ۷۰ سال می‌باشند. معمولاً با این افراد با ادب و نزاکتی بیش‌تر از حد معمول رفتار می‌شود و نیز انتظار می‌رود با افرادی که دارای معلولیت یا ناتوانی جسمی هستند نیز با محبت و احترام رفتار شود. با افراد صاحب منصبی که صاحب قدرت هستند، مانند افسران پلیس، نیز با ادب و احترام رفتار می‌شود. البته باید اضافه کرد که در قانون کانادا به تمام مردم کانادا این اختیار داده شده است که در صورت مشاهده تخلف و بدرفتاری این افراد، می‌توانند از آنها تبعیت نکنند.
زمان
در بیش‌تر موارد، مردم کانادا در مورد زمان و برنامه‌ریزی، بسیار دقیق هستند. اگر میزبان به شما بگوید که ساعت ۳ منتظر شماست، معمولاً انتظار دارد که میهمانش ساعت ۳ آن‌جا باشد. تأخیر بیش‌تر از ۱۵ دقیقه بی‌ادبی محسوب می‌شود و انتظار می‌رود عذرخواهی کرده و دلیل تأخیرتان را توضیح دهید. به همین ترتیب، زودتر رسیدن شما نیز معمولاً گستاخی تلقی شده و ممکن است موجب غافلگیر شدن میزبانی شود که هنوز آماده پذیرایی نیست.
بیش‌تر کانادایی‌هایی که کارشان تمام وقت است، از ساعت ۹ صبح تا ۵ بعدازظهر روزهای دوشنبه تا جمعه (اصطلاحاً کار ۹ تا ۵ نام دارد) کار می‌کنند. معمولاً ۱۲ ظهر وقت ناهار است و ساعت ۶ بعدازظهر هم بیش‌تر خانواده‌ها شام می‌خورند. به جز مواردی که استثناست، تلفن زدن در صبح زود و یا اواخر شب بی‌ادبی تلقی شده و موجب بر هم زدن آرامش می‌شود. در ضمن بسیاری از مردم دوست ندارند هنگام کار مزاحم‌شان شوند. آخر هفته‌ها (شنبه و یکشنبه) از جمله روزهای پرمشغلۀ رسیدگی به فعالیت‌ها و معاشرت‌های اجتماعی است، زیرا بیش‌تر مردم کار نمی‌کنند. اما صبح‌های یکشنبه برای کانادایی‌های مذهبی، برنامه‌ریزی و رسیدن به کاری جز حضور در کلیسا نهی شده است.
آداب و رسوم مردم کانادا
احوال پرسی
وقتی یک کانادایی برای نخستین بار با شخصی ملاقات می‌کند، با او دست می‌دهد و خودش را معرفی می‌کند. در ضمن ممکن است هنگام خداحافظی نیز با او دست بدهد. در آغوش کشیدن کوتاه میان دوستان صمیمی‌تر نیز رایج است. بوسیدن، بیش‌تر در میان اعضای خانواده و یا عزیزان انجام می‌شود. البته برخی از کانادایی‌های فرانسوی نیز ممکن است به تقلید از اروپاییان، هنگام احوال‌پرسی دوستانه، گونۀ فرد مقابل را بوسۀ کوچکی بزنند.
هدایا
هدیه دادن به غریبه‌ها در کانادا مرسوم نیست مگر شخص مورد نظر لطفی کرده باشد یا به عبارتی کاری کرده باشد که به او مدیون باشند و بخواهند با هدیه دادن از او تشکر کنند.
حتی در روزهایی که به مناسبتی هدیه داده می‌شود، رد و بدل کردن هدیه به دوستان (یا حتی به برخی اعضای خانواده) بر اساس میزان صمیمیتی است که مابین طرفین وجود دارد.
انعام در کانادا
هنگامی که در هر مکانِ رستوران مانندی غذا صرف می‌شود، از یک کانادایی انتظار می‌رود انعام یا پول اضافه‌ای را پس از صرف غذا به پیش‌خدمت بدهد. در این رابطه انتظار می‌رود حداقل ۱۵ درصد کل قیمت صورت‌حساب، انعام داده شود اما در مواردی که سرویس‌دهی خوبی ارایه می‌شود، انتظار انعام بیش‌تری نیز وجود دارد. عدم پرداخت انعام (یا پرداخت انعامی کم) عملی کاملاً بی‌ادبانه محسوب شده و احتمالاً با واکنشی فوری همراه خواهد بود.
انواع دیگری از مشاغل در کانادا هستند که انتظار دریافت انعام دارند؛ از جمله افرادی که پیتزا را درب منزل تحویل می‌دهند، رانندگان تاکسی، پیش‌خدمت مهمان‌خانه‌ها و آرایش‌گرها. سردرگمی در مورد این موضوع که به چه کسانی باید انعام داد و به چه کسانی نباید انعام داد (و به چه میزان)، موجب شده است راهنمایی‌های آنلاین مفیدی در اختیار همگان قرار گیرد. به طور کلی، قوانین مربوط به انعام در کانادا همانند ایالات متحده است و غالباً دفترچه‌های راهنمایی برای انعام دادن به عنوان مرجع وجود دارد که در شماره آینده به تحلیل آن خواهیم پرداخت.
اشارات و حرکات
در مقایسه با برخی قسمت‌های دیگر جهان، کانادا کشوری نیست که دارای حرکاتی زشت و ناپسند و یا توهین‌آمیز باشد. به طور کلی، بیش‌تر حرکات زنندۀ دست یا حرکات بدن آگاهانه انجام می‌شود و از این رو به راحتی می‌توان از آنها اجتناب کرد.
برخی از حرکات زشت و ناخوشایند از این قرار می‌باشند:
• بالا بردن انگشت وسط: این حرکت بسیار زشت، و ناشی از خشم و ناراحتی نسبت به شخصی دیگر است.
• به طرف پایین آوردن انگشت شصت: حرکتی ملایم که نشانۀ مخالفت است.
• قرار دادن آرنج بر روی میز هنگام غذا خوردن: معمولاً در محیط‌های رسمی نشانۀ بی‌ادبی است اما در بیش‌تر مواقع، عادی و رایج است.
• خوردن با دهان باز و یا حرف زدن با دهان پر؛ آروغ زدن، فین کردن یا دیگر رهاسازی‌هایی که مربوط به بدن است، کلاً بسیار منزجر کننده است و معمولاً انتظار می‌رود که به دنبال این حرکات جملۀ پوزش «عذر می‌خواهم»، عنوان شود.
• عطسه کردن مرسوم است. عطسه‌کننده پس از عطسه، می‌گوید: «ببخشید» و کسی که در مجاورت اوست می‌گوید: «عافیت باشد».
• اشاره یا خیره شدن به غریبه‌ها: بی‌ادبی تلقی می‌شود.
• نگاه نکردن به چشمان فردی که در حال صحبت است، نوعی کم‌رویی بی‌ادبانه و یا حواس‌پرتی و بی‌حوصلگی تلقی می‌شود.
• بیش‌تر مشاغل به شدت با پوشش نامناسب، نپوشیدن بلوز، کفش و شلوار مخالف هستند. برهنگی عمومی تحت هر شرایطی غیرقانونی است و کسانی که به دنبال معرفی عقاید غیر معمول و جلب توجه هستند، این کارها را انجام می‌دهند.
• از جمله بحث‌های داغ جامعۀ کانادا موضوع به نمایش گذاشتن معاشقه در انظار عمومی یا همان PDA است؛ مانند در آغوش کشیدن یا بوسیدن‌های عاشقانه در معابر عمومی. ممکن است برخی بتوانند این صحنه‌ها را نادیده بگیرند اما بعضی‌ها هم از دیدن چنین صحنه‌هایی به شدت ناراحت و آزرده می‌شوند.
Join the Conversation