ازآنجايي که امنيت براي کودکان، نه تنها از لحاظ جسمي بلکه روحي رواني و حتي مالي، مسئله‌اي بسيار مهم است، در کانادا قوانين جامعي براي جلوگيري از تجاوز به حقوق کودکان وجود دارد. اينکه بدرفتاري با يک کودک شامل چه مواردي مي‌شود و مسئوليت قانوني شما در برابر مشاهده چنين مسائلي چيست، سئوالاتي هستند که در اين مقاله به آنها پاسخ مي‌دهيم.
تجاوز به حقوق کودکان زماني اتفاق مي‌افتد که هر شخصي، حتي والدين، اقوام، قيم و يا پرستار کودک با او بدرفتاري و يا در نگهداري از او بي احتياطي کند و اين مسئله منجر به آسيب جسمي و يا صدمه روحي رواني به کودک گردد. به اين ترتيب تجاوز به حقوق کودکان مي‌تواند جسمي، جنسي، عاطفي، روحي رواني و يا حتي از لحاظ مالي و اقتصادي باشد.
در صورت مشاهده هر گونه تجاوز به حقوق کودکان، پليس و يا مراجع محافظ حقوق کودکان بايد سريعا وارد عمل شده و اقدامات لازم را انجام دهد.
بدرفتاري جسمي، شامل هر گونه تنبيه بدني از جمله سيلي زدن، هل دادن، مشت و يا لگد زدن است. سوءاستفاده جنسي از کودکان شامل هر گونه عمل و يا تماس جنسي با کودک مي‌شود. سوءاستفاده عاطفي و يا روحي رواني شامل هر گونه تهديد براي آسيب رساندن به کودک و يا به آشنايان کودک است. تعقيب کردن و يا آسيب زدن به دارايي‌ها و متعلقات يک کودک نيز سوءاستفاده عاطفي و يا روحي رواني محسوب مي‌شود. همه مواردي که ذکر شد در کانادا جرم محسوب مي‌شوند.
نوع ديگري از تجاوز به حقوق کودکان، غفلت کردن و يا بي توجهي به آنها است. اين بي توجهي هنگامي اتفاق مي‌افتد که والدين کودک و يا ديگر کساني که مسئوليت مراقبت از کودک را به عهده دارند، نيازهاي اوليه براي حمايت عاطفي، روحي رواني و يا جسمي از کودک را تهيه نمي‌کنند. مثال‌هايي از اين نيازهاي اوليه شامل خوراک، پوشاک، پناهگاه، نظافت، مراقبت پزشکي و حفاظت در برابر هر گونه آسيب است. بي‌توجهي عاطفي نيز نوع ديگري از تجاوز به حقوق کودکان است و هنگامي اتفاق مي‌افتد که نياز يک کودک براي دوست داشته شدن و مورد توجه واقع شدن و در امنيت بودن بر طرف نمي‌شود.
انواع ديگر تجاوز به حقوق کودکان که به طور معمول جرم محسوب نمي‌شوند، اما در مواردي مورد پيگيري قرار مي‌گيرند شامل تحقير، تمسخر، توهين، پرخاشگري و يا صدا کردن او به نام‌هاي ناصحيح است.
بايد توجه داشت که آموزش نظم و ترتيب به کودکان با تجاوز به حقوق آنها تفاوت قابل توجهي دارد. قانون جزا “Criminal Code” اجازه تنبيه بدني کودکان را براي اصلاح رفتارشان به والدين، معلمين و يا مراقبين کودک مي‌دهد، البته تا حدي که تحت آن شرايط خاص منطقي محسوب شود و بيشتر از حد لازم نباشد.
وظيفه قانوني کيست که تجاوز به حقوق کودکان را گزارش دهد؟
هر کس که دليلي دارد براي باوراينکه کودکي مورد تجاوز قرار گرفته و يا احتمال اين مي‌رود که اين امر اتفاق افتاده است، وظيفه قانوني دارد که براساس قوانين حفاظت از کودکان در استان خود، اين موضوع را به پليس، مراجع مرتبط به دفاع از حقوق کودکان و يا هر دو گزارش دهد.
متخصصيني که با کودکان کار مي‌کنند از جمله دکتران، پرستاران، وکلا، معلمين، پليس و يا مددکاران اجتماعي وظيفه قانوني دارند که سريعاً در صورت هر گونه ترديد در اينکه کودکي ممکن است نيازمند محافظت باشد، گزارش دهند.
هنگامي که با پليس تماس مي‌گيريد، از شما درخواست مي‌شود تا آن حدي که اطلاعات و آگاهي داريد، توضيح دهيد. تنها وقتي عمل شما بر خلاف قانون محسوب مي‌شود که تماس شما با پليس از روي بدخواهي و يا بدون دليل‌هاي منطقي است.
معمولاً هنگام گزارش به پليس از شما درخواست مي‌شود که چندين سئوال را جواب دهيد از جمله:
نام و شماره تلفن شما و اينکه چگونه کودک را مي‌شناسيد، محل اقامت و سن کودک، رفتارهايي که مشاهده کرده‌ايد که موجب ايجاد شک و نگراني در شما شده است و اطلاعات شما راجع به خانواده، والدين و يا فرد متهم به تجاوز.
بعد از آنکه شما گزارش خود را ارائه داديد، يک مددکار اجتماعي و يا افسر محافظ کودکان توضيحات شما را مرور خواهد کرد تا تعيين کند که کودک به محافظت نياز دارد و يا خير. درصورت لزوم، پليس نيز مطلع خواهد شد.
پس فراموش نکنيد که اگر شما احساس مي کنيد کودکي در معرض خطر است، در اسرع وقت با پليس تماس بگيريد. به خصوص اگر شغل تخصصي شما در ارتباط با کودکان است، مسئوليت قانوني بيشتري براي گزارش دادن هر گونه سوء استفاده از کودکان را داريد.
