کودک شش ساله شما با خواب آشفته‌ای بیدار می‌شود. خودش را به اتاق خواب شما می‌رساند و می‌بیند آن جا نیستید. همه جا را به دنبال شما می‌گردد و در می‌یابد تنها در خانه است. و بر خلاف فیلم سینمایی «تنها در خانه (Home alone)،» این موضوع را جالب نمی‌یابد.
تنها گذاشتن کودک در خانه بدون سرپرستی و نظارت فردی دیگر، خطرناک است. ممکن است فاجعه به بار آورد و این کار خلاف قانون می‌باشد. هر چند اصطلاح قانونی ترک کردن به این معنا است که کودک را بدون قصد بازگشت رها می‌کنند، اما در بین والدین مرسوم است که برای زمان‌های کوتاه، فرزندشان را تنها در خانه می‌گذارند.
در آنتاریو قانونی وجود ندارد که مشخص کند کودک در چه سنی می‌تواند بدون سرپرست در خانه تنها بماند. دیو فلمینگ، معاون جمعیت کمک به کودکان آنتاریو در این مورد توضیح می‌دهد و می‌گوید: «وقتی صحبت از سنی خاص به میان می‌آید، قانون سنی را مطرح نمی‌کند زیرا برای این کار متغیرهای فراوانی را باید در نظر گرفت. ممکن است کودکی یازده ساله از تنها ماندن در خانه احساس راحتی کند و بداند در مواقع اضطراری باید چه اقداماتی انجام دهد و در عین حال ممکن است کودک یازده ساله دیگری احساس ناراحتی کند و به خودش نامطمئن باشد.»
اگر می‌خواهید فرزند خود را برای نخستین بار در خانه تنها بگذارید، باید با او صحبت کنید تا مطمئن شوید تنها ماندن او را ناراحت نمی‌کند. فلمینگ می‌گوید: «برای فرزند خود توضیح دهید که قصد دارید به کجا بروید و قرار است چه مدت در خانه نباشید. مطمئن شوید که فرزند شما از نظر عاطفی و جسمی آماده تنها ماندن است.»
خطراتی که برخی از لوازم خانگی برای کودکان ایجاد می‌کنند، در همه جا دیده می‌شود. در آشپزخانه، دستشویی و اتاق بازی فرزند شما نیز این خطرات به چشم می‌خورند. خطرات در اَشکال، رنگ‌ها و اندازه‌های مختلف وجود دارند و حتی وقتی والدین در منزل هستند نیز نمی‌توان از این خطرات حذر کرد. این خطرات می‌توانند مواد سمی، پله‌های بدون نرده یا پنجره‌ها و درهای رو به بالکن‌ها باشند. کودکان، به ویژه کودکان خیلی کوچک، قادر نیستند خود را از موقعیت‌ها و شرایط خطرناک دور نگاه دارند و به همین دلیل والدین باید به رشد و بلوغ فکری فرزندشان توجه زیادی داشته باشند.
هنگامی که والدین می‌خواهند تشخیص دهند که آیا فرزندان‌شان به اندازه کافی عاقل و بالغ هستند که بتوانند در خانه تنها بمانند، باید این تصمیم گیری با برنامه‌ای امنیتی همراه باشد تا فرزندان دریابند هنگام تنها ماندن در خانه چگونه با مسایل مختلف روبرو شوند. فلمینگ توضیح می‌دهد و می‌گوید: «کودکان باید بدانند چگونه با تلفن ۹۱۱ تماس بگیرند و در صورت بروز آتش‌سوزی چه کار کنند. در ضمن باید بدانند در صورت پاسخ دادن به تلفن و یا زنگ در، چه‌کار کنند. کودکان نباید در را باز کنند و اگر کسی در زد باید پاسخ دهند پدر یا مادرم در حمام است و در حال حاضر قادر به پاسخ‌گویی نیست.» این‌ها راه‌کارهای ساده و در عین حال بسیار سودمندی است که باید به کودکان آموزش داد. اگر وقتی والدین در خانه نیستند، نمی‌توان شخص دیگری را برای مراقبت از فرزندان به خانه آورد، همسایگان می‌توانند مراقب خانه باشند و والدین باید همیشه شماره تلفنی را در اختیار آنان قرار دهند تا در مواقع ضروری با آن، تماس بگیرند.
پنج نمونه از رفتارهای مخاطره‌آمیز والدین
والدینی که به بلوغ فکری فرزند خود مطمئن هستند و او را در خانه تنها می‌گذارند، باید از امنیت او اطمینان حاصل کنند. اگر کودکی به CAS (انجمن کمک به کودکان) مراجعه کند و یا اگر پلیس بر این باور باشد که نباید کودک مذکور در خانه تنها می‌ماند، والدین به دلیل تنها گذاشتن فرزند خود پیگرد قانونی می‌شوند.
اگر CAS برای تحقیق دست به کار شود، مأموران حمایت از کودکان به دنبال پیدا کردن پاسخ به سوال‌های زیر خواهند بود:
• آیا والدین قبلاً نیز فرزندشان را تنها گذاشته‌اند؟
• آیا امکان دارد که والدین باز هم در آینده دست به چنین کاری بزنند؟
• عکس‌العمل والدین هنگامی که فرزند نمی‌خواهد او را تنها بگذارند، چیست؟
• آیا والدین از خطراتی که سلامتی و ایمنی فرزند را تهدید می‌کند، اطلاع دارند؟
• چه مدت کودک تنها مانده است؟
اگر همسایه‌ای مطمئن باشد که کودکی بدون مراقب، تنها مانده است، باید بلافاصله با پلیس تماس گرفته و کمک بخواهد. فلمینگ می‌گوید: «اگر شرایط خطرناکی مشاهده شده و مثلاً کودک نوپایی روی بالکن دیده شود، ما با پلیس تماس می‌گیریم و آن‌ها بلافاصله به محل اعزام می‌شوند.» اگر همسایه‌ای حتی مشکوک شود که کودکی تنهاست و خطری جدی تهدیدش می‌کند، باید با CAS یا پلیس محلی تماس بگیرد.
معمولاً وقتی کودکی از چشم والدین خود دور می‌ماند و یا حواس والدین متوجه او نیست، باز هم وقوع چنین حوادثی محتمل است. ممکن است پدر یا مادری به خواب رفته و در یا پنجره‌ای باز بماند و ممکن است برای کودکی که چهار دست و پا راه می‌رود و یا حتی راه رفتن می‌داند نیز، خطرساز باشد. در ضمن والدین باید هنگام مصرف دارو مراقب باشند و به عوارض جانبی دارو از جمله خواب‌آلودگی توجه کنند. اگر پدر یا مادری احساس خواب‌آلودگی کرد باید با یکی از دوستان خود تماس بگیرد و برای مدت کوتاهی از او کمک بخواهد.
استفاده از پرستار کودک یکی از قدیمی‌ترین راه‌ها برای تنها گذاشتن فرزندان در منزل است. هر چند قانون منع نمی‌کند که از فرد جوانی برای پرستاری کودک استفاده شود اما والدین باید برای امنیت بیش‌تر فرزندان خود افرادی را برای این کار استخدام کنند که دارای تجربه و آموزش‌های لازم باشند. خدماتی مانند St. John Ambulance دوره‌ای برای پرستاری کودکان دارد که شامل کمک‌های اولیه و اقدامات اورژانسی می‌شود.
والدینی که به دنبال مهدکودک هستند می‌توانند اطلاعات لازم را از سازمان خدمات اجتماعی دریافت کنند. فلمینگ می‌گوید: «مدارس محلی گزینه خوبی هستند. دبیران با مادرانی که قادر به مراقبت از کودکان هستند، آشنایی دارند.» والدین باید به دنبال افراد مسئول باشند؛ افرادی که بتوانند تحت هر شرایطی واکنش نشان دهند و مراقب سلامتی فرزندان باشند.
تنها گذاشتن فرزند برای نخستین بار، هم برای والدین و هم برای کودک دشوار است. اطلاع از آمادگی عاطفی کودک برای چنین کاری و نیز به کارگیری راه‌کارهای مناسب برای ایمنی و سلامت کودک از جمله اقدامات مهمی است که هر پدر و مادری باید به آن توجه کنند.
Join the Conversation