حداقل دستمزد
قوانین و حقوق مربوط به کار حداقل دستمزد را در هر استانی مشخص می‌کنند. این حداقل دستمزد، پائین‌ترین مبلغی است که به صورت قانونی باید برای هر ساعت کار به یک کارگر پرداخت کرد. میانگین حداقل دستمزد به طور تقریبی در استان‌های مختلف 10 دلار است. دستمزد هر کارمند یا کارگر براساس شرایط هر کار و هر فرد متفاوت است، مثلا سابقه کاری، انعام و مواردی مشابه روی دستمزد اثر مستقیم دارند.
ساعات کاری
استانداردهای حقوق کار حداکثر ساعاتی که اکثر کارکنان مجاز به کار هستند را تعیین می‌کند و همچنین برای اضافه کاری دستمزدی معادل یک و نیم برابر ساعات معمولی را تعیین می‌کند. بیشتر استان‌ها 40 ساعت کار در هفته و 8 ساعت کار در روز را به عنوان استاندارد ساعت کاری استفاده می‌کنند. ساعت کاری بیشتر از این مقدار براساس دستمزد در زمان اضافه کاری محاسبه می‌شود.
تعطیلات رسمی
بیشتر کارگران و کارمندان مستحق دریافت حقوق در تعطیلات رسمی هستند. هر استانی تعیین می‌کند که تعطیلات رسمی شامل چه روزهایی است. به طور کلی New year، Good Friday، Victoria Day، Labor day، Thanks Giving day، Christmas day وBoxing day در لیست روزهای تعطیل رسمی قرار دارند.
بعضی استان‌ها نیز روزهای دیگری را به این تعطیلات اضافه کرده‌اند. معمولا اگر یکی از این تعطیلات رسمی مصادف با تعطیلات آخر هفته شوند، دوشنبه بعد از آن هفته نیز تعطیل خواهد بود.
اگر یک کارگر مجبور شود در یک از تعطیلات رسمی کار کند، کارفرما لازم است به او یک برابر و نیم دستمزد معمول را بپردازد و یک روز دیگر را به عنوان روز تعطیل مشخص نماید.
مرخصی و نحوه پرداخت آن
معمولا اکثر کارگرانی که برای یکسال در یک‌جا کار کرده باشند، حق دارند که حداقل دو هفته مرخصی با حقوق برای هر سال داشته باشند. اگر کارگری از مرخصی با حقوق خود استفاده نکند، کارفرما موظف است درصدی از درآمد سالانه او را به وی پرداخت نماید که این رقم معمولا بین 3 تا 4 درصد درآمد سالانه کارمندان است و می‌تواند تا 6 درصد برای افرادی با سابقه کاری بیشتر افزایش یابد.
اگر شما فکر می‌کنید مستحق گرفتن مرخصی با حقوق هستید، با کارفرمای خود صحبت کنید و اگر او از آن سرباز زد با اداره استانداردهای حقوق کار منطقه خود تماس بگیرید.
نکاتی در مورد مرخصی بارداری
بیشتر زنان شاغل، مستحق مرخصی بارداری به مدت تقریبا 17 هفته هستند که در هر استانی این مقدار متفاوت است. همچنین والدینی که به تازگی صاحب فرزند شده‌اند و یا کودکی را به فرزندی قبول کرده‌اند، مستحق 35 تا 52 هفته مرخصی بنابر استانداردهای هر استان هستند. هم پدر و مادر می‌توانند از این مرخصی استفاده نمایند.
اگر شما باردار شده‌اید ممکن است با سوالاتی در محیط کار مواجه شوید برای مثال:
- چه مدت زمان می‌بایست در یک شرکت کار کرده باشید تا حق داشته باشید که از این مرخصی استفاده نمائید؟
اگر شما به مدت 52 هفته متوالی در شرکتی کار کرده باشید، می‌توانید از این مرخصی استفاده نمائید.
- آیا شما می‌توانید بلافاصله پس از تولد فرزند به کار بازگردید و یا مجبور هستید به مدت 6 هفته پس از زایمان صبر کنید؟
اگر می‌خواهید در مدت زمان کمتر از شش هفته پس از تولد نوزاد به کار بازگردید، شما باید به کارفرمای خود یک گواهینامه از پزشک مبنی بر اینکه بازگشت زود هنگام شما به کار، سلامت شما را به خطر نمی‌اندازد ارائه دهید. البته باید توجه داشته باشید که شما و کارفرمای شما هردو باید بر سر این موضوع به توافق برسید.
- اگر فردی باردار شد و کارفرما به بهانه دیگری او را اخراج کرد آیا می‌توان کاری کرد؟
قوانین حقوق کار به کارفرما اجازه نمی‌دهد، فردی را در زمان بارداری اخراج کند، مگر آنکه آن شرکت به طور کلی بخواهد به کار خود پایان دهد. البته فرد باردار نیز باید مدارکی مبنی بر اینکه اخراج او مربوط به بارداریش می‌باشد نیز ارائه دهد.
- پدر و مادری که هردو در یک شرکت کار می‌کنند، آیا هر دو می‌توانند از مرخصی والدین استفاده نمایند؟
آنها می‌توانند هردو از مرخصی والدین استفاده نمایند، ولی می‌بایست 37 هفته مرخصی مشترک بین آنها تقسیم گردد. ونیز کارفرما ممکن است با مرخصی هردوی آنها در یک زمان موافقت ننماید.
- آیا شما می‌بایست بازگشت به کار خود را به کارفرما اطلاع دهید؟
بله شما می‌بایست 4 هفته قبل از زمانی که قصد بازگشت به کار را دارید، به صورت کتبی به کارفرما اطلاع دهید. اگر شما در حال گذراندن مرخصی والدین و یا زایمان به صورت کامل می‌باشید نیز، می‌بایست 4 هفته قبل از شروع به کار این امر را اطلاع دهید.
بعضی از استان ها انواع دیگری از مرخصی را مطرح کرده اند. مثلا اکثر استان‌ها روزهای مرخصی با حقوق را برای روزهایی که کارمندان، نزدیکان خود را از دست داده‌اند و یا بیمار شده‌اند در نظر گرفته‌اند.
البته باید ذکر کرد که قوانین مربوط به این مرخصی‌ها در هر استانی متفاوت است.
