حقوق بیماری
هیچ قانونی در کانادا وجود ندارد که از کارفرما بخواهد حقوق کارمندش را هنگام بیماری بپردازد. بعضی از کارفرمایان به طور داوطلبانه، برای مدتی مشخص، به عنوان مزایای شغلی، حقوق بیماری می‌پردازند. بعضی دیگر هم حقوق بیماری را به واسطۀ توافقی که کرده‌اند، پرداخت می‌کنند، و بعضی از کارفرمایان هم آن را تحت عنوان پوشش بیمۀ از کارافتادگی پرداخت می‌نمایند. اما اگر کارفرمایی از پرداخت حقوق بیماری امتناع کرد، کارمند نمی‌تواند از طریق قانون، پی‌گیری کند.
در بیش‌تر حوزه‌های قضایی، قانوناً نیازی نیست که کارفرما برای بیماری اجازۀ مرخصی بدهد، حتی اجازۀ مرخصی بدون حقوق. با این حال، بیماری نمی‌تواند عامل اخراج باشد. بنا به هر دلیلی، مرخصی کوتاه مدتی که به واسطۀ بیماری است هیچ گونه عواقبی برای کارمند به همراه ندارد مگر این که فقط موجب کاهش یا عدم پرداخت حقوقش شود.
حقوق اضافه‌کاری
تمام استان‌ها، نواحی و حوزه‌های قضایی فدرال دارای قوانینی هستند که ساعات استاندارد کاری و حقوق اضافه‌کاری را مشخص می‌کنند. ساعات استاندارد کار هفتگی در بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، ساسکاچوان، نیوفاندلند و لابرادور، نوناوات، کبک، یوکان و حوزۀ قضایی فدرال، ۴۰ ساعت و ساعات کار هفتگی در آلبرتا و نیوبرانزویک ۴۴ ساعت و در نوااسکوشیا و جزایر پرنس ادوارد، ۴۸ ساعت در هفته می‌باشد. از اول آپریل سال ۲۰۰۸، ساعات کار در سرزمین‌های نورت‌وست به حداکثر ۶۰ ساعت افزایش یافت.
تقریباً در تمام مناطق، میزان حقوق اضافه‌کاری را بر اساس فرمول یک ساعت و نیم در نظر می‌گیرند: در برخی نقاط، مدت زمان یک ساعت و نیم، میزانی حداقل در نظر گرفته می‌شود و در برخی نقاط دیگر دستمزد معمول کارمند است.
ممکن است برخی صنایع و انواع استخدام‌ها از این قاعده مستثنی باشند. به عنوان مثال، در بسیاری نقاط، کارگران محلی، دانشجویان، نظارت‌کنندگان، پرسنل مدیریتی و حرفه‌ای از این قاعده محروم هستند. در برخی استان‌ها ممکن است صنایع فصلی معاف باشند، در برخی نقاط، شرایط اضطراری برخی شرکت‌ها، موجب می‌شود که کارفرما از پرداخت اضافه‌کاری، معاف شود.
مرخصی زایمان، مرخصی پدر، مرخصی والدین و مرخصی پدر و مادر خوانده
در تمام نقاط کانادا، این قانون تدوین شده است که زنان باردار شاغل هنگام زایمان‌شان، دست کم حقوقی را در زمان مرخصی زایمان، دریافت کنند. آن دسته از زنانی که حق بیمۀ اشتغال پرداخت کرده‌اند، می‌توانند از طریق کمیسیون بیمۀ اشتغال، مبالغی را در سطوح و زمان‌های تعیین شده، دریافت کنند. در برخی از کارها، مرخصی با حقوق یا بدون حقوق برای پدران و نیز مادر و پدر خوانده‌ها وجود دارد و زمانی اضافی نیز برای مرخصی مراقبت از کودک برای مادران در نظر گرفته می‌شود.
این حقوق در ژانویۀ سال ۲۰۱۱ برای کارکنان خوداشتغالی، تمدید شده است که با دولت قرارداد بسته‌اند و شهروند کانادایی هستند و یا این که اجازۀ اقامت دایم کانادا را دارند. فرد خوداشتغال، حق دارد از مزایای مرخصی زایمان، مرخصی والدین، حق بیماری و مراقبت از اعضای خانواده استفاده کند، اما باید حق بیمۀ اشتغالش را بپردازد.
این حق و حقوق بهبودی قابل ملاحظه برای خانواده‌های شاغل تلقی می‌شود. در اوایل دهۀ ۱۹۵۰، خانم‌ها انتظار داشتند وقتی باردار هستند و یا حداقل کمی قبل از وضع حمل‌شان، مرخصی بگیرند. پدران هم مرخصی نداشتند چون اصلاً انتظار نمی‌رفت که در مراقبت از فرزند‌شان سهمی داشته باشند. نیازهای پدر و مادرخوانده‌ها هم به سادگی نادیده گرفته می‌شد. اما در حال حاضر، قانون از کارفرما می‌خواهد زمان حداقلی را برای مرخصی زایمان در نظر بگیرد و برخی کارفرمایانی که انصاف بیش‌تری دارند، ممکن است زمان بیش‌تری را برای مرخصی زایمان، اعمال کنند. در تمام مناطق، پدر و مادرهای آینده می‌توانند روی مرخصی زایمان و یا مراقبت از کودک حساب کنند و پدر هم می‌تواند بدون حقوق مرخصی بگیرد تا از نوزاد به دنیا آمده مراقبت کند. در حال حاضر قانون می‌داند که بسیاری از پدرها، به دنبال فرصتی هستند تا با فرزندان‌شان رابطه برقرار کنند و مراقب‌شان باشند.
همین قوانین در مورد کارکنان نیمه وقت نیز صادق است زیرا قانون مناطق مختلف، وجه تمایزی میان کارکنان تمام وقت و پاره‌وقت قایل نیست. برخی کارکنان پوشش نمی‌گیرند، به عنوان مثال کارکنان حرفه‌ای و داخلی، تحت حمایت بسیاری از استانداردهای قانونی اشتغال نیستند. قوانین و مقررات در مناطق مختلف کشور متفاوت است و بر حسب زمان، تغییر می‌کند. ادارۀ استانداردهای اشتغال محلی یا وزارت کار قادرند شرایط جاری را تغییر دهند.
کارفرما حق دارد درخواست کند مدرکی پزشکی حاکی از بارداری و زمان تقریبی زایمان به او ارایه شود.
مرخصی زایمان
زمان تعیین شده عبارتند از حداقل زمانی که خانمی باردار باید قبل از تاریخ تخمینی زایمان برای کارفرما کار کند تا بتواند از مرخصی بدون حقوق زایمان بهره‌مند شود. مقررات چنین کاری در هر استانی متفاوت است:
• در استان‌های بریتیش کلمبیا، کبک یا نیوبرانزویک حداقلی برای این زمان وجود ندارد،
• ۱۳ هفته در آنتاریو،
• ۲۰ هفته در ساسکاچوان، جزایر پرنس ادوارد و نیوفاندلند و لابرادور،
• ۶ ماه در حوزۀ فدرال،
• ۱۲ ماه در آلبرتا، مانیتوبا، نوااسکوشیا، سرزمین‌های نورت‌وست، نوناوات و یوکان.
زنان باردار باید اطلاعات مورد نیاز در مورد شروع مرخصی‌شان را (که ممکن است بنا به دلایل پزشکی کوتاه باشد)، به شرح زیر در اختیار کارفرمای خود قرار دهند:
• ۲ هفته در آلبرتا، نیوفاندلند و لابرادور، نیوبرانزویک (که باید قصد مرخصی را ۴ ماه قبل اعلام کنند) و آنتاریو
• ۳ هفته در کبک
• ۴ هفته در بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، نوااسکوشیا، جزایر پرنس ادوارد، ساسکاچوان، سرزمین‌های نورت‌وست، نوناوات، یوکان و حوزۀ فدرال.
طول مجاز مدت مرخصی عبارتند از:
• ۱۸ هفته مرخصی بدون حقوق در کبک و ساسکاچوان،
• ۱۷ هفته مرخصی بدون حقوق در بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور، نوااسکوشیا، آنتاریو، جزایر پرنس ادوارد، حوزۀ فدرال، سرزمین‌های نورت‌وست، نوناوات و یوکان،
• ۱۵ هفته مرخصی بدون حقوق در آلبرتا.
ممکن است در برخی مناطق، با ارایۀ مدارک پزشکی، زمان مرخصی بدون حقوق بنا به دلایل پزشکی مرتبط با بارداری یا زایمان برای مدتی محدود، تمدید شود.
مرخصی مراقبت از فرزند
مرخصی مراقبت از فرزند مدت زمان مشخصی است که پس از به دنیا آمدن فرزند، در اختیار مادر یا پدر قرار می‌گیرد. زمان تعیین شده، مانند مدتی است که برای مرخصی زایمان در نظر گرفته می‌شود و مدت زمان ارایۀ اطلاعات مورد نیاز نیز همانند مرخصی زایمان است، به جز در نیوبرانزویک که مدت زمانِ ارایۀ اطلاعات ۴ هفته است.
طول مجاز مدت مرخصی مراقبت از کودک به شرح زیر است:
• ۳۵ هفته در نیوفاندلند و لابرادور و جزایر پرنس ادوارد،
• ۳۷ هفته در حوزۀ فدرال، آلبرتا، بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، نیوبرانزویک، سرزمین‌های نورت‌وست، نوناوات، آنتاریو، ساسکاچوان و یوکان،
• ۵۲ هفته در کبک و نوااسکوشیا.
مرخصی پدر یا مادر خوانده‌ها
این مرخصی در سرزمین‌هایی که این قانون وجود دارد، همانند مرخصی والدین است، به استثنای نیوفاندلند و لابرادور، جزایر پرنس ادوارد و ساسکاچوان که مدت زمان بیش‌تری را به نسبت مرخصی والدین، در اختیار افرادی که پدر یا مادرخوانده‌اند، قرار می‌دهند که برای هر کدام ۵۲ هفته است.
حمایت از مشاغل و مزایا
قانون هر حوزه‌ای، بازگشت کارمند را پس از دورۀ مرخصی‌اش تضمین می‌کند تا به کاری مشابه با همان دستمزد و مزایا مشغول شود و در مقام سابقش باقی بماند. پرداختی که برای تعطیلات به فرد داده می‌شود، باید به همان اندازه‌ای باشد که کارمند هنگام مرخصی زایمان یا مرخصی والدین دریافت می‌کند.
Join the Conversation