شام در تاریکی

به منظور پایان دادن به شرمساری‌هایی که گریبان افراد ناتوان را گرفته است، تورنتو نخستین رستوران “غذاخوری در تاریکی” را تحت عنوان Onoir افتتاح کرد.
Onoir راه جدیدی را برای صرف غذا، نوشیدنی و گفتگوی افراد در رستوران بدون استفاده از قدرت بینایی ارایه می‌دهد.
این رستوران به مشتریان خود فرصت می‌دهد تا درک بهتری از افراد نابینا داشته باشند. در ضمن توجه به این نکته نیز از اهمیت برخوردار است که علاوه بر آفرینش چنین تجربه‌ی جالبی برای مشتریان، این رستوران کارکنانی را استخدام می‌کند که دچار اختلال بینایی هستند تا فرصت‌های شغلی را در اختیار آن‌ها قرار دهد زیرا یافتن کار برای افراد ناتوان بسیار دشوارتر است.
این کار نخستین بار توسط کشیشی به نام جورج اسپیلمن آغاز شد که چشم میهمانانش را هنگام صرف شام بست تا همگی بتوانند تجربه‌ی غذا خوردن‌شان را با هم به اشتراک بگذارند.
دکتر فنگ، صاحب این رستوران با هدف “آموزش و بهبود درک و سپاس افراد از دیگران از طریق کاوش و توسعه‌ی الگوهای جدید کسب و کار، منوی غذایی که همیشه در حال تغییر است و نیز خدمات پیشرفته”، این رستوران را دایر کرد.
یان ماتینز که از دیگر شرکا می‌باشد به تورنتو لایف می‌گوید که این رستوران در تاریکی مطلق نیست. ابتدا میهمانان وارد باری روشن می‌شوند که در آن‌جا میزبانی منوها را به آن‌ها می‌دهد.
هنگامی که سفارش گرفته می‌شود، میهمانان دست بر شانه‌ی خدمتکاری که پیشاپیش آنان حرکت می‌کند، به اتاق غذاخوری تاریکی می‌روند. هنگامی که همه سر جای‌شان می‌نشینند، پیشخدمت جای تمام وسایلی که بر روی میز قرار دارد را برای آنان توضیح می‌دهد و سپس سرویس دو ساعته رستوران آغاز می‌شود. “هنگامی که در تاریکی غذا می‌خورید، قدرت بقیه‌ی حس‌های‌تان بیش‌تر می‌شود تا بو و طعم غذا را درک کنید.”
این کار خلاقانه روشی است تا بتوانیم درک‌مان را از افراد ناتوان افزایش دهیم و از چالش‌هایی آگاه شویم که بسیاری از افراد هنگام کار ساده‌ای مانند غذا خوردن با آن روبرو هستند، در حالی که برای ما امری بسیار عادی و معمولی است. صاحبان این رستوران به این نکته بسیار اهمیت می‌دهند تا فضایی متعادل را به وجود آورند تا فرد ناتوان بتواند در حین حفظ شأن و منزلت خود، غذایش را نیز میل کند.
بخش ۲۹ کمیسیون حقوق بشر به منظور تأمین دسترسی به امکانات غذایی و ایجاد محیطی بدون مانع طراحی شده است. “در کنار پاسخگویی به نیازهای مشتریان یا کارکنانی که دچار معلولیت هستند، از میان برداشتن موانع برای افراد دیگر مانند افراد مسن و خانواده‌هایی که کودکان جوان دارند و می‌توانند از بهبود امکانات بهره‌مند شوند نیز ارزشمند است.”
قانون، اِعمال تبعیض را در مورد افراد ناتوان ممنوع کرده است. “افراد ناتوان حق دارند که در خدمات ارایه شده در رستوران‌ها، فروشگاه‌ها، هتل‌ها، سینماها و دیگر اماکن عمومی از حقوق مساوی با دیگر افراد برخوردار باشند. کسب و کارهای مختلف باید به امکانات رفاهی‌شان در این مقوله توجه داشته باشند. طبق قانون، قصور در ارایه‌ی خدمات مساوی به افراد ناتوان تبعیض تلقی می‌شود و بر اساس حقوق بشر می‌تواند مورد شکایت قرار گیرد.”
خدمات و تسهیلات و وسایل باید به گونه‌ای ساخته یا ارایه شوند که افراد ناتوان بتوانند به نحوی شایسته و نیز به طور کامل آن‌ها را مورد استفاده قرار دهند. هنگام ساخت ساختمان‌های جدید، بازسازی آن‌ها، اِعمال سیاست‌ها و روش‌های جدید و نیز ارایه‌ی خدمات جدید باید طرح‌هایی برگزیده شوند که مانعی برای افراد ناتوان به وجود نیاورند. در هر مکانی که مانعی وجود داشته باشد؛ خواه فیزیکی، رفتاری یا سیستمیک، باید بلافاصله شناخته و از میان برداشته شود.‌