قانونی شدن ماریجوانا

قانونی کردن ماریجوانا (کانابیس) در کانادا

همانطور که عده ی زیادی از شما در جریان هستید، کانادا و دولت لیبرال در اکتبر ۸۱۰۲  قانون ماریجوانا، که به ساکنین کانادا اجازه خرید این گیاه را برای استفاده تفریحی و غیر درمانی می‌دهد، تصویب کرد.

یکی از دلایل عمده این تصمیم، حذف بازار سیاهی است که در حال حاضر در رابطه با استفاده ماریجوانا وجود دارد. اگر کانابیس قانونی نباشد، کسانی که برای مصارف تفریحی می‌خواهند این محصول را خریداری کنند، باید آن را بصورت غیرقانونی از توزیع کننده محلی تهیه کنند.

طبق قانون، از تاریخ ۷۱ اکتبر ۸۱۰۲، موارد زیر برای افراد بالای ۸۱ سال قانونی می‌باشد:

• به همراه داشتن حداکثر ۰۳ گرم ماریجوانا بصورت خشک و یا معادل این مقدار بصورت تازه در مکان‌های عمومی

• به اشتراک گذاشتن حداکثر ۰۳ گرم ماریجوانا به صورت قانونی با دیگر افراد بالای ۸۱ سال

• خرید ماریجوانای تازه یا خشک و روغن کانابیس از خرده فروشی‌هایی که دارای مجوز استانی هستند

• پرورش حداکثر 4 گیاه ماریجوانا از دانه یا نهال آنها برای مصارف شخصی هر فرد

• تولید محصولاتی که از ماریجوانا بدست می‌آیند، شامل خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها، در منزل مادامی که از حلاّل‌های آلی جهت تولید محصولات با غلظت بالا استفاده نشود.

قانون استفاده از ماریجوانا برای مصارف پزشکی نیز مقررات مشابهی دارد. سال‌هاست که استفاده دارویی از ماریجوانا در کانادا قانونی بوده و درحال حاضر نیز منع قانونی ندارد.

قانونی کردن ماریجوانا بدین معناست که دولت کانادا باید توجه ویژه‌ای به توزیع و استفاده از ماریجوانا مبذول دارد و در این زمینه، دولت کاملا مسئول می‌باشد. جهت آشنا کردن عموم مردم با ماریجوانا، دولت کانادا برای آموزش در این زمینه و فعالیت‌های آگاه‌سازی عموم مردم برای 5 سال آینده، حدود 46 میلیون دلار سرمایه‌گذاری کرده که هدف آن اطلاع رسانی در رابطه با خطراتی است که استفاده از ماریجوانا می‌تواند برای سلامت و ایمنی افراد داشته باشد.

بیش از نیمی از جرایم مربوط به مواد مخدر در کانادا، مربوط به ماریجوانا می‌باشد. طبق گفته وزارت دادگستری کانادا، سابقه کیفری ناشی از جرایم مربوط به ماریجوانا، حتی جرمِ داشتن مقادیر جزئی از این گیاه، می‌تواند پیامدهای جدی و مادام‌العمر برای فرد مجرم داشته باشد. با قانونی کردن مالکیت و مصرف ماریجوانا، از زندانی شدن و سوء‌پیشینه افراد زیادی جلوگیری می‌شود. این امر همچنین باعث کاهش مسئولیت دادگاه‌ها و کم شدن مالیات پرداختی افراد می‌گردد. طبق قانون اصلاحی، از دیدگاه پلیس، تنها کسانی مجرم هستند که مرتکب جرایم سازماندهی شده می‌شوند. برای مثال، کسانی که توزیع کننده مواد هستند و ماریجوانا را با قیمتی پایین‌تر از قیمت دولت، به فروش می‌رسانند.

رانندگی پس از مصرف مواد مخدر

مبحث “رانندگی پس از مصرف مواد مخدر” با “رانندگی پس از مصرف نوشیدنی‌های الکلی” کاملا فرق دارد، زیرا پلیس روشی رسمی برای تعیین میزان ماریجوانا در سیستم بدن افراد ندارد. البته پلیس می‌تواند از رانندگان درخواست کند تا برای تعیین میزان CHT خونشان، آزمایش خون دهند. ولی مسئله اینجاست که سرعت هضم و جذب CHT  در افراد مختلف، متفاوت می‌باشد. در برخی موارد، رانندگانی که با میزان CHT  بالا دستگیر می‌شوند، اقرار می‌کنند که چند روز پیش، ماریجوانا مصرف کرده‌اند و این امر هیچ تاثیری بر رانندگی آنها نخواهد داشت. در حال حاضر، هیچ دستگاهی، شبیه به دستگاه بازدم سنج که برای شناسایی مصرف مشروبات الکلی مورد استفاده قرار می‌گیرد، وجود ندارد که بلافاصله تعیین کند آیا راننده‌ای ماریجوانا مصرف کرده یا خیر.

موردی در ایالت ساسکاچوان رخ داد که در آن خانم راننده‌ای بدون اینکه هیچ مشکلی در رانندگی داشته باشد، پلیس ماشینش را برای انجام تست مصرف مشروبات الکلی متوقف کرد. افسر پلیس متوجه بوی شدید ماریجوانا شده و راننده نیز به مصرف ماریجوانا پیش از رانندگی اقرار کرد. این خانم در دادگاه تبرئه شد، زیرا بر اساس رای قاضی، اگرچه این فرد پیش از رانندگی ماریجوانا مصرف کرده بود، اما این کار توانایی رانندگی او و هشیاری‌اش را نسبت به محیط اطراف، تحت تاثیر قرار نداده بود. این عدم محکومیت، دلیل دیگری هم داشت و آن این بود که در حال حاضر، هیچ جدولی وجود ندارد که بتوان بر اساس آن، حد قانونی میزان ماریجوانا را در سیستم بدن افراد قبل از رانندگی، مشخص کرد.