قرارداد‌های آنلاین

به طور کلی قراردادهای آنلاین، یا از طریق مبادله ایمیل با طرف مقابل و یا با پر کردن فرم مشخصی در وب‌سایت توسط یک طرف انجام می‌گیرند. در ضمن ممکن است قراردادهای آنلاین با ارایه‌ مفاد قرارداد به یک طرف و سپس درخواست کلیک بر روی کلمات “من موافقم” یا چیزی شبیه به آن، توسط خواهان انجام ‌گیرد. این قرارداد به “وب-‌ رپ” یا “کلیک ترو” معروف است. بیشتر اوقات، قراردادهایی که به صورت آنلاین منعقد می‌شوند، توسط طرفین به امضا نمی‌رسند اما هر یک از طرفین قادرند یک نسخه از قرارداد را چاپ کنند. شایان ذکر است که برخی از کسب و کارهای اینترنتی اجازه می‌دهند امضاهای رمزدار مابین طرفینِ قرارداد مبادله شوند.

هنگامی که می‌خواهید قراردادی اینترنتی را به امضا برسانید دو نکته‌ی خاص وجود دارد که باید مورد نظر قرار دهید. نخست این که آیا قرارداد قانونی است؟ و دوم این که با چه کسی وارد قرارداد می‌شوید؟

قراردادهای آنلاین قانونی
با وجود این که بیش‌تر توافق‌نامه‌های الکترونیکی معمولاً توسط دو طرف به امضا نمی‌رسند، اما ممکن است برای انواع معاملات، قراردادهای قانونی منعقد شوند. با این حال، موارد خاصی وجود دارند که به واسطه‌ آن‌ها قراردادهای آنلاین قانونی نخواهند بود. به عنوان مثال، اگر قراردادی مربوط به فروش زمین، اجاره‌ای بلند مدت یا امضای مشترک وامی باشد، قرارداد باید به صورت مکتوب تنظیم شود و دارای امضای اصلی طرفین باشد. در مورد انواع دیگر قراردادها که نیاز به امضای اصلی نیست تا به صورت توافقی قانونی درآید، در اختیار داشتن نسخه‌ای امضا شده از قرارداد، همواره جهت حمایت از حقوق شما در موارد بروز هر مشکلی، سودمند خواهد بود.
اگر مطمئن نیستید که آیا قراردادتان می‌تواند به طور قانونی به صورت آنلاین منعقد شود، باید قبل از هر گونه توافقی با یک وکیل تماس بگیرید یا باید یک قرارداد سنتی رسمی را به صورت مکتوب بنویسید که حاوی امضاهای اصلی طرفین است. در ضمن یک وکیل می‌تواند در ساختار روند هر قرارداد آنلاینی مفید باشد به گونه‌ای که که بهترین دورنمای عقد قراردادی قابل اجرا را تضمین خواهد کرد.

با چه کسی وارد توافق می‌شوید؟
هنگامی که می‌خواهید قرارداد آنلاینی را منعقد کنید، دانستن این نکته حائز اهمیت است که با چه کسی قرارداد می‌بندید و محل کار او در کجا واقع است. بسیاری از اشخاص و شرکت‌های آنلاین، نماینده‌ی دیگران هستند. به عنوان مثال، ممکن است تصور کنید که با فردی در آنتاریو قرارداد می‌ببندید اما شاید محصول‌تان را در واقع از شرکتی واقع در سنگاپور خریداری کنید. اگر با کسی که خارج از آنتاریو واقع است وارد قراردادی می‌شوید، دانستن این نکته حائز اهمیت است که چه قوانینی در رابطه با این معامله اِعمال خواهند شد. در ضمن لحاظ کردن این موارد در قرارداد حائز اهمیت است که چه قوانینی هنگام بروز مشکل قابل اِعمال هستند و چه دادگاه‌هایی به حل اختلافات رسیدگی خواهند کرد.

در کانادا، پاسخ به این سؤال که قراردادهای الکترونیکی در کجا شکل می‌گیرند، تعیین نشده است. این قراردادها وضعیتی مشابه قراردادهایی دارند که با فاکس تنظیم می‌شوند. به طور کلی دادگاه‌های کانادا بر این عقیده‌اند که قراردادهایی که بر اساس فاکس هستند، در زمان و مکانی که ارایه‌دهنده، خبر پذیرش
Notice of Acceptance را دریافت می‌کند، منعقد می‌شوند.

قانون تجارت الکترونیک استانی
به منظور شکل‌گیری و بهره‌برداری از یک قرارداد الکترونیک، قانون تجارت الکترونیک آنتاریو اظهار می‌کند:
• پیشنهاد، پذیرش یک پیشنهاد یا هر مطلب دیگری که برای انعقاد یا عملکرد یک قرارداد اصولی است، باید به اَشکال زیر ارایه شوند:
الف- توسط اطلاعات الکترونیکی یا مدرکی الکترونیکی؛ یا
ب- توسط عملی که قرار است در ارتباط الکترونیکی به نتیجه برسد، مانند:
لمس یا کلیک بر روی آیکون مناسب یا هر مکان دیگری بر روی صفحه‌ی کامپیوتر، یا
حرف زدن

طبق قانون:
مدارکی که باید کتبی باشند می‌توانند دارای فرمت الکترونیکی باشند و این مطلب تا زمانی است که مدرک بتواند توسط شخص دیگری حفظ شود (به عنوان مثال قابلیت چاپ یا دانلود داشته باشد)
در بیش‌تر موارد، امضاهای الکترونیکی معتبر هستند.
مدارک و اسناد الکترونیکی فقط برای دستیابی در وب‌سایت فروشنده نیستند و باید به مصرف‌کننده نیز ارایه شوند.
ذکر این نکته که پرداخت‌ها باید چگونه انجام یا دریافت شوند، نیز بسیار مهم است. برای مصرف‌کنندگان، کارت اعتباری امن‌ترین راه در صورت بروز مشکل در معاملات است. در برخی موارد، به خصوص خریدهای بزرگ تجاری از کشورهای خارجی، ممکن است بخواهید با بانک‌تان در مورد راه‌های پرداخت مطمئن صحبت کنید.