بسیاری از مردم، آرزو دارند که روزی بیزنس مستقلی برای خود داشته باشند و کارفرمای خود باشند. حتی اشخاصی هم که ترجیح می‌دهند از آسایش خاطر یک کار کارمندی تمام وقت برخوردار باشند، به داشتن یک کار فردی نیمه وقت یا خانگی، به دلیل مزایای مالیاتی و درامد جانبی آن، علاقمند هستند. برای آغاز یک بیزنس جدید، ابتدا باید دانست چند نوع ساختار حقوقی برای این امر وجود دارد و کدام گزینه مناسب‌تر است. برای ثبت بیزنس جدید باید سه تقسیم بندی عمده را در نظر داشت:
مالکیت فردی “Sole Proprietorship”: مالکیت بیزنس تنها با یک نفر است و شخص از هر نظر در مقابل این بیزنس مسئول است.
شراکت “Partnership”: طرفین سهم خود را از شراکت مشخص می‌کنند و به همان نسبت در مقابل بیزنس مسئول هستند.
شرکت سهامی “Corporation”: بیزنس از نظر حقوقی از فرد یا افراد موسس مجزا است. اگر بیزنس ورشکست شود، نمی‌توان دارایی‌های شخصی مدیران را، برای بازپرداخت بدهی‌ها ضبط کرد.
اگر شخصی بخواهد به تنهایی بیزنسی را آغاز کند، می‌تواند بین مالکیت فردی یا شرکت سهامی، یکی را انتخاب کند. اگر دو نفر یا بیشتر بخواهند با هم کاری را آغاز کنند، گزینه‌های موجود شراکت یا شرکت سهامی هستند. تفاوت‌های حقوقی مهمی بین این سه تقسیم بندی وجود دارد. برای مثال از نظر حقوقی، ساختار اول و دوم، مالکین فردی و یا شرکا، از بیزنس خود مجزا نیستند. آنها شخصاً از هر جنبه در مقابل بیزنس مورد نظر مسئول هستند و هر یک از آنان باید هرگونه سود و زیان حاصل از این کار را در گزارش مالیاتی سالانه شخصی خود قید کنند. در حالیکه ساختار سوم که شرکت سهامی است، از نظر حقوقی از مالک یا مالکین جداست. طبق قانون، شرکت سهامی به عنوان یک شخصیت حقوقی جداگانه در نظر گرفته می‌شود. مالک یا مالکین شخصاً در مقابل بدهی شرکت سهامی یا شکایت حقوقی بر علیه آن، مسئول نیستند و مالیات شرکت سهامی نیز بطور جداگانه و مستقل از مالک یا مالکین تعیین می‌شود.
برای انتخاب گزینه مناسب، هنگام آغاز یک بیزنس، عوامل مختلفی را باید در نظر گرفت. مشاوره با یک وکیل می‌تواند افراد را در انتخاب درست یاری کند.
ویژگی‌‌های مالکیت فردی “Sole Proprietorship”
• شخص مالک و بیزنس هر دو از نظر قانونی یک شخصیت حقیقی در نظر گرفته می‌شوند. اگر از بیزنس شکایتی شود، مثل این است که از شخص نیز شکایت شده است. اگر کار با شکست روبرو شود و نتواند بدهی خود را پرداخت کند، مالک باید شخصاً اعلام ورشکستگی کند. مالکیت فردی برای کار‌هایی مناسب است که در آنها احتمال برخورد با شکایات و دعاوی حقوقی بسیار اندک باشد. می‌توان مالکیت فردی یک بیزنس را به فرد دیگری فروخت. در غیر این صورت، شخص مالک، تا زمانی که تعطیلی آن بیزنس را رسما ثبت نکرده است در مقابل آن مسول است.
• شخص مالک، کارمند آن کار محسوب نمی‌شود و در نتیجه، در صورتی که کار ناموفق بوده و تعطیل شود، وی از هیچگونه بیمه کارمندی (بیمه بیکاری) برخوردار نخواهد شد. در عین حال، یکی از مزایای مالکیت فردی این است که مالک، خود مدیر است و در گرفتن تصمیمات کاری نیازی به گرفتن تایید از فرد دیگری ندارد.
• کلیه دارایی‌های آن بیزنس متعلق به فرد مالک است.
• مالک حقوق دریافت نمی‌کند، اما می‌تواند هر مقدار که مایل باشد از بیزنس خود شخصاً پول برداشت کند.
انتخاب نامی مناسب برای بیزنس و ثبت درست آن، از دیگر نکات مهمی است که هنگام شروع یک کار جدید باید در نظر داشت. درشماره‌های آینده، اشاره‌ای خواهیم داشت به مواردی که باید در انتخاب نام به آنها توجه کرد. همچنین، به دو گونه حقوقی دیگر یعنی شراکت و شرکت سهامی بیشتر خواهیم پرداخت.
