مواد شیمیایی موجود در برخی مواد معطر، می‌تواند در برخی از افراد موجب بروز انواع بیماری‌ها مانند آسم، حساسیت و یا دیگر مشکلات پزشکی شود. برای کمک به حفظ هوای پاک و محیطی سالم برای تمام افراد، برخی از محیط‌های کار، قانونی اجرا می‌کنند به نام “محیط کار بدون رایحه”.
سازمان‌هایی که این قانون را اجرا می‌کنند، باید پوستر “محیط کار بدون رایحه” را در محیط خود نصب نمایند. این پوستر، تمام کارمندان و بازدید کنندگان را مطلع می‌سازد تا از عطر، ادکلن و دیگر مواد بهداشتی بودار استفاده نکنند و از مواد بهداشتی و آرایشی بدون رایحه استفاده نمایند.
دو طرف این پوستر باید چاپ شده باشد: یک طرف به زبان انگلیسی و طرف دیگر به زبان فرانسه.
منظور از “بدون بو” چیست؟
هرگاه که در مورد بو یا رایحه صحبت می‌کنیم، معمولا منظورمان به بوها یا رایحه‌های مواد آرایشی بهداشتی است (ادکلن‌ها، لوازم آرایشی، شامپوها، دئودورانت‌ها و غیره)، و یا سایر محصولات مانند خوشبو کننده ها، پاک کننده ها وغیره.
متاسفانه، تعریف مشخصی از “بدون بو” یا “بدون عطر” وجود ندارد. محصولاتی که برچسب “بدون بو” روی آنها خورده است، در حقیقت حاوی موادی هستند که باعث مخفی کردن بوی دیگر مواد تشکیل دهنده آن می‌شوند. با این حال، توضیحات کاملی از مواد تشکیل دهنده آن، مورد نیاز است. از جمله:
چه نوع محصولاتی با حساسیت‌های زیست محیطی در ارتباط هستند؟
هر نوع محصول یا مواد شیمیایی ممکن است با حساسیت‌های زیست‌محیطی همراه باشد. همانطوری که توسط کمیسیون خدمات عمومی کانادا اعلام شده است “افراد با حساسیت‌های زیست محیطی ممکن است واکنش‌های متفاوتی به یکی از عوامل یا ترکیبی از آنها داشته باشند، عواملی مانند غذاها ، مواد شیمیایی یا عوامل زیست محیطی دیگر. …حساسیت‌های زیست محیطی شامل واکنش‌های متفاوت به آلرژن‌های خاص، مانند مواد پاک کننده، گرد وغبار، عطرها و یا مواد ساختمانی هستند”.
چه نوع محصولاتی دارای عطر و بو هستند؟
رایحه‌ها طیف بزرگی از محصولات را در بر می‌گیرند، مانند:
شامپوها و نرم کننده‌ها، اسپری‌های مو، دئودورانت‌ها، ادکلن‌ها و ژل‌های بعد از اصلاح، عطرها، لوسیون‌ها و کرم‌ها، عطر گل، مواد شیمیایی صنعتی و خانگی، صابون‌ها، لوازم آرایشی، خوشبو‌کننده‌های هوا و بو گیرها، روغن‌ها، شمع‌ها، پوشک‌های بچه، یا برخی از انواع کیسه‌های زباله.
نکته مهم اینجا است که حتی آن دسته از محصولات که ادعا می‌کنند بدون بو هستند، تنها ممکن است از یک سری مواد تشکیل‌دهنده اضافی استفاده کنند تا بوی آن ماده شیمیایی را بپوشاند. اگر از محصولات معطر در اطراف اشخاصی که حساسیت دارند استفاده می کنید، مطمئن باشید در مورد آن محصول به دقت مطالعه کرده‌اید.
آیا نیازی به برچسب گذاری بر روی محصولات بهداشتی آرایشی وجود دارد؟
در بعضی از موارد، بله، اما این برچسب زدن ممکن است همه اطلاعات مورد نیاز را به شما نرساند.
برای مثال: محصولاتی مانند پاک کننده‌ها و خوشبو کننده‌های مصرفی عموم مردم (در خواربار فروشی‌ها و یا دیگر فروشگاه‌ها)، که تنها نیاز به برچسب نحوه مصرف دارد. این برچسب‌ها تنها به خطرات بدیهی مانند سوختگی پوست/ چشم، انفجار، آتش سوزی و یا سمی بودن محصولات اشاره می‌کنند. تنها در صورت استفاده از برخی مواد تشکیل‌دهنده بسیار خاص، روی بسته‌بندی محصولات به وجود آنها اشاره خواهد شد. برای پیدا کردن کل مواد تشکیل‌دهنده یک محصول، ممکن است لازم باشد با تولید کننده آن به طور مستقیم تماس برقرار کنید.
قانون سلامت کانادا، وجود برچسب بر روی بسته‌بندی خارجی محصولات آرایشی و بهداشتی را الزامی می‌داند. این برچسب‌ها باید شامل تمام مواد تشکیل‌دهنده این محصولات آرایشی و بهداشتی باشند، درست همانطور که در سیستم فهرست علائم و اختصارات بین‌المللی ذکر می‌شوند. بدین صورت، مصرف کننده از تمام اطلاعات مورد نیاز در مورد آن محصول آرایشی و بهداشتی خاص مطلع می‌شود.
آیا قانونی در کانادا وجود دارد که حساسیت‌های محیطی را در بر بگیرد؟
بله. طبق قانون فدرال و استانی، سازگاری با نیازهای محیط الزامی است. لطفا برای کسب اطلاعات بیشتر با کمیسیون حقوق بشر محلی خود تماس بگیرید.
کارفرمایان باید آگاه باشند که تفاوت‌هایی بین افراد وجود دارد، و باید این مفاهیم متفاوت را در استانداردها و قوانین محل کار خود به‌کار ببندند.
کمبود قوانین
تاکنون در کانادا، هیچ کسی به سمت تدوین قانونی برای مجبور ساختن کارفرمایان در جهت ممنوع کردن عطر در محیط کار، نرفته است. در حقیقت، هیچ قانونی در کانادا وجود ندارد که مشخصاً در مورد حساسیت به عطر در محل کار تنظیم شده باشد.
با این وجود، کارفرمایان طبق قوانین ایمنی و بهداشتی استان خود، تعهد دارند تا محیط کار ایمنی فراهم نمایند، و عطرها و رایحه‌ها همیشه به عنوان یک موضوع بسیار مهم در حفظ ایمنی محیط کار، مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند.
طبق آیین‌نامه حقوق بشر استان آنتاریو، حساسیت‌های محیطی به عنوان یک ناتوانی شناخته شده است، و بدین ترتیب کارفرما موظف می‌باشد تا نیازهای فرد حساس به شرایط محیطی را فراهم نماید. این در حالی است که قانون به طورمشخص حساسیت به رایحه‌ها را به عنوان یک ناتوانی در نظر نمی‌گیرد.
چه مراحلی باید هنگام اجرای قانون “محیط کار بدون رایحه” انجام شود؟
مطمئن شوید که مراحل زیر را نیز مانند بسیاری از سیاست‌های رایج در محیط کار، در نظر گرفته‌اید:
• انجام نظرسنجی از کارکنان باعث می‌شود تا از حدود پیشرفت کار مطمئن شوید. اجرای نظرات و پیشنهادات کارمندان می‌تواند در اجرای صحیح و کاربردی این برنامه بسیار موثر واقع شود.
• یک فرد کلیدی را برای نظارت بر اجرا و پیشرفت پروژه، معرفی نمایید. اگر در یک شرکت بزرگ مشغول به کار هستید، ممکن است بهتر باشد برای نظارت به اجرای برنامه، کمیته‌ای با عضویت از تمام گروه‌ها (کارکنان، اتحادیه ها، مدیریت)، تشکیل شود.
• تنظیم و تعیین ضرب‌الاجل‌ها برای ایجاد پیش نویسی از این قانون و نظارت بر اجرای آن.
• مطمئن شوید که همه کارمندان به طور کامل از این قانون مطلع شده اند و می‌دانند تا قبل از به اجرا درآمدن آن، چه اقداماتی باید انجام دهند.
• آموزش دادن به تمام کارکنان. می‌توانید این کار را با قرار دادن بروشور یا آگهی آموزشی درپاکت حقوق و دستمزد آنها انجام دهید، یا با انتشار مقالاتی در خبرنامه شرکت، و یا ایراد سخنرانی‌های منظم. بدین‌ترتیب مطمئن می‌شوید تا تمام کارکنان از لزوم اجرای چنین قانونی در محیط کار، مطلع شده‌اند.
• با روی باز از نگرانی‌ها و سوالات صادقانه کارکنان، استقبال نمایید. آنها را مجاب کنید که این قانون تنها برای در نظر گرفتن موارد پزشکی و سلامتی محیط کار در نظر گرفته شده است و نه فقط برای تنفر از یک بوی خاص.
• روشن کنید که این قانون برای همه به اجرا درمی‌آید (شامل ملاقات کنندگان، بیماران و سایرین).
• عنوان کنید که همکاری فرد فرد آنها، برای موفقیت در اجرای این قانون، ضروری است. بطور واضح بیان کنید که اگر فردی عطر زده باشد، ممکن است از او چه درخواستی شود (به عنوان مثال، شستن یا پاک کردن آن با دستمال‌های مرطوب بی بو، تعویض لباس‌ها، ماندن در یک اتاق مجزا و غیره).
• تحقیق در قوانین محلی برای کمک گرفتن از مستندات موجود.
• قانون “محیط کار بدون رایحه” را تنها به عطرها و ادکلن‌ها محدود نکنید. همانطوری که در بالا ذکر شده است بسیاری از تمیزکننده‌ها و محصولات بهداشتی نیز دارای بو هستند.
• ارسال یک لیست از محصولات بدون بوی مورد تایید و این که از کجا قابل تهیه هستند.
• تمام برگه‌های مربوط به اطلاعات ایمنی محصولاتی که اخیرا استفاده شده‌اند و همچنین محصولاتی که تصمیم دارید از این به بعد از آنها استفاده کنید، را به‌طور کامل مطالعه و بررسی نمایید. مطمئن شوید که کلیه مواد تشکیل‌دهنده آنها، قابل قبول می‌باشند.
• اعلان قانون جدید را بر روی تمام کارت‌های ملاقات، نوشت‌افزارها، اعلامیه رزرو اتاق، آگهی اشتغال و غیره منتشر نمایید.
• تصمیم گیری در مورد نوشته‌های روی علائم “محیط کار بدون رایحه” و اینکه این علائم کجا باید قرار بگیرند.
• به همه اطلاع دهید که این قانون قابل بررسی است و بنا بر اطلاعات جدید و پیشرفت علم، تغییر خواهد کرد.
dadgar main author
Join the Conversation