نفرت پراکنی نژادی ممنوع!

قانون جزای کانادا بیان می‌کند که جرایم ناشی از تنفر همراه با ایجاد رعب و وحشت، تنها به یک فرد آسیب نمی‌رساند بلکه با تمام اجتماع در ارتباط می‌باشد. این جرم قربانیان را به خاطر آنچه هستند مورد هدف قرار می‌دهد نه بخاطر آنچه که انجام داده‌اند. این جرایم ممکن است شامل رعب، آزار، اجبار فیزیکی یا تهدید فشار جسمانی فردی یا گروهی باشد.
در کانادا همچنین ایجاد تنفر نیز جرم محسوب می‌شود. بر اساس ماده 318 قانون جزا «طرفداری یا ترویج نسل کشی» جرم محسوب می‌گردد.
در سال 1948، سازمان ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشررا تصویب کرد. بند 319 با تحریک علنی یا تحریک به تنفر علیه یک گروه بر اساس رنگ، نژاد، مذهب، قومیت یا گرایش جنسی مرتبط است. برقراری ارتباط تنفر آمیز در مکان‌های عمومی با تلفن، رسانه‌ها یا از طریق دیگر وسایل صوتی یا تصویری غیر قانونی است اما همان بند بیان می‌کند که اگر اظهارات آنها صادقانه یا بیان یک نظریه مذهبی باشد، باعث می‌شود که افراد در برابرمحکوم شدن در جرایم ناشی از تنفر مصون شوند.
قبل از سال 2003، قانون جزای کانادا بر اساس نژاد، مذهب، قومیت، رنگ، جنس و معلولیت، افراد را محافظت می‌کرد. در 29 آپریل سال2004 دولت فدرال لایحه C-250 را برای اصلاح این قانون تصویب نموده و مجازات به دلیل تحریک نفرت علیه مردم بر اساس گرایشات جنسی را محکوم نمود.
براساس بند 13 قانون حقوق بشر کانادا، ارسال پیام‌های تنفرآمیز از طریق تجهیزات ارتباط از راه دور از جمله اینترنت نیز عملی تبعیض آمیز شناخته می‌شود.
در این مقاله به بررسی چند پرونده می‌پردازیم که نشان می‌دهد چگونه دستگاه قضایی می‌تواند بین آزادی بیان و آنچه نفرت در گفتار خوانده می‌شود، تعادل ایجاد نماید:

نفرت انگیزی تلفنی
جان رس تیلور که خود را فاشیست توصیف می‌کند، به دلیل پیام‌های تنفر آمیز تلفنی در آنتاریو در سال 1980 زندانی شد.
در سال 1990 موردی به دادگاه عالی کانادا ارجاع شدکه حکمی بر علیه تیلور صادر کرده بود. اکثریت حکم دادند که اگرچه قانون حقوق بشر کانادا آزادی بیان را محدود می‌سازد اما این محدودیت قابل توجیه است. رئیس دیوان عالی، برایان دیکسون، در اکثریت آرا اظهار داشت «هدف پارلمان از جلوگیری آسیب‌های ناشی از تبلیغات نفرت انگیز، ایجاد اهمیت کافی برای تضمین رعایت آزادی مطابق با قانون اساسی است.»

پرونده جیمز کیگسترا
جیمز کیگسترا به مدت 14 سال یهودی ستیزی را به دانش آموزان در مناطق اکویل، التا، و … آموزش داد در حالی که والدین درباره نحوه تدریس وی به مدیر مدرسه محلی شکایت می‌کردند. این موضوع مربوط به سال 1982 بود که کیگسترا شهردار اکویل بود.
به این پرونده توجه جهانی شد و کیگسترا در سال 1984 به موجب قوانین مربوط به نفرت‌پراکنی در کانادا متهم شد. اما این حکم در دادگاه تجدید نظر و پس از آن که وکیل وی استدلال کرد این قانون خلاف قانون اساسی بوده و ناقض منشور آزادی می‌باشد، تغییر کرد. رسیدگی به پرونده کیگسترا تا سال 1996 در دادگاه‌‌های مختلف ادامه یافت و در نهایت محکومیت کیگسترا تایید شد.

ارنست زاندل
منکر واقعه هلوکاست، ارنست زاندل برای چهار دهه در کانادا زندگی می‌کند و به دلیل بیان کردن عقاید ضد یهودی خود در کتاب، جزوه‌ و یک وب سایت، بارها به دادگاه کشیده شده است.
در سال 1992، دادگاه عالی کانادا او را به دلیل «نشر اخبار کذب» محکوم کرد. وی که اصلیت آلمانی دارد در مقدمه کتاب خود نوشته بود که آیا واقعا شش میلیون یهودی کشته شده‌اند؟ و به همین دلیل در سال 2005 بعد از آن که قاضی دادگاه فدرال حکم داد که وی تهدیدی برای امنیت ملی است، به آلمان تبعید شد.
او در سال 2010 و پس از گذراندن پنج سال محکومیت به دلیل انکار هولوکاست، آزاد شد.

دیوید آهناکو
دیوید آهناکو، یکی از رهبران قدرتمند انجمن اولین ملل، به دلیل اظهار نظرات نژادپرستانه درباره یهودیان در سال 2002 در کانادا محکوم شناخته شد.
آهناکو در طول سخنرانی در گردهمایی رهبران اولین ملل در ساسکاتون اقدام به انتقاد سخت و بیان اظهارات ضد یهودی کرد. وی نظرات خود را به خبرنگار نیز بازگو کرد و بعد از پخش اخبار، به دلیل ترویج نفرت متهم شد.

ترویج عقاید نئو نازی
در سال 2008 در وینیپگ، دو کودک به دلیل داشتن نوشته‌های نژادپرستانه و علامت بر روی پوست خود از مدرسه اخراج شدند. دادگاه تجدید نظر مانیتوبا اجازه کفالت ناپدری آنها را که متهم به آموزش عقاید نئونازی به دختر و پسرش بود را از وی گرفت و حضانت دایم آنها را به دولت داد.

سوزاندن صلیب
21 فوریه 2010، دومرد از اهالی نوااسکوشیا، صلیب چوبی شعله‌وری را روی چمن مقابل خانه زن و شوهری قرار دادند که از دو نژاد مختلف بودند. این دو نفر محکوم به تحریک عمومی به دلیل نفرت پراکنی و همچنین ایجاد آزار و اذیت کیفری شدند.
وکیل مدافع اعلام کرد «هیچگاه در دادگاه‌های رسمی حکمی بر مبنای سوزانده شدن صلیب که نشان دهنده نفرت پراکنی باشد، نداشته‌ایم.»
متهم در جلسه صدور حکم برای کاری که کرده بود عذرخواهی نموده و آن را یک اشتباه وحشتناک بیان کرد.