وقتی از یک سازنده ساختمان خرید می‌کنید، معمولا نماینده املاک و سازندگان، شما را در جریان هزاران دلار هزینه پنهانی که وجود دارد، نمی‌گذارند.
شاید یکی از بحث‌برانگیزترین زمینه‌ها، توافقات خرید و فروش و عدم شفافیت و افشای تمام هزینه‌های اضافی است.
هفته گذشته، یک موکل با همسرش به دفترم آمد تا قرارداد خرید خود را برای یک واحد جدید در تورنتو در خیابان یانگ را بررسی کنم. خوشبختانه او جزو آن دسته از مشتریانی بود که قبل از قانونی شدن یک سند، نظر یک وکیل را جویا می‌شد. البته، در طول مذاکرات معامله، خریدار و سازنده توسط مشاور املاک با هم آشنا نشده بودند.
در ابتدا، موکل من به حدی مشتاق خرید این واحد بود که برایش اهمیتی نداشت که آن واحد تا سال ۲۰۲۱ هم آماده نشود. با این حال، هنگامی که یک ساعت و نیم بعد با همسرش دفترم را ترک کردند و پس از این که قرارداد خرید را با هم مرور کردیم و تمام جزئیات برنامه را از نظر گذراندیم، تقریباً او و همسرش تصمیم خود را از خرید تغییر دادند و مصمم شدند که نزد سازنده بروند تا قبل از معامله نهایی، به مذاکره مجدد در مورد شرایط قرارداد بپردازند.
تجربه موکل من شکاف عمیقی را در حمایت از مصرف‌کننده آشکار می‌سازد که نیاز به اصلاح و چاره دارد. این نگرانی توسط بسیاری از افراد پیشرو در کسب و کار عنوان شده اما، نتایج آن همچنان قابل رؤیت است.
وقتی برای موکل خود، برنامه‌های مربوط به قرارداد خرید و فروش سازنده را توضیح دادم که شامل هزینه‌های اضافه‌ای بود که باید علاوه بر پرداخت خرید خانه، تقبل می‌کرد، شور و اشتیاقش برای خرید کاهش یافت.
با وجودی که این هزینه‌های اضافی به تفصیل در صفحه 65 قرارداد قید شده بود، اما در دفتر فروش عنوان نشده بود. در واقع، این شرایط از نظر دور بودند و به راحتی نادیده گرفته می‌شدند.
به طور کلی، هزینه‌های اضافی حدوداً به 14 تا 16 هزار دلار می‌رسیدند که قابل رهن نبودند و پس از خاتمه قرارداد باید پرداخت می‌شدند.
در حالتی مشابه که یکی از موکلان توسط یک مشاور املاک معرفی شده بود، متوجه شدم که نه نماینده سازنده و نه مشاور املاک که موکل را معرفی کرده بود، هیچ‌کدام از هزینه‌های اضافی به موکل حرفی نزده بودند.
با وجود این که تمام این هزینه‌ها باید قانوناً در قرارداد خرید یا مفاد آن قید شود، اما الزامی نیست که در دفتر فروش مؤکداً از آنها حرفی به میان آید یا در صفحه نخست فرم پیشنهادی درج شود.
به همین دلیل، خریدارانی که در ۱۰ روز نخست امضای قرارداد خرید، آن را برای بررسی به وکیل خود نشان نمی‌دهند، در اغلب اوقات هنگام عقد قرارداد دچار شوک عظیمی می‌شوند.
برخی از هزینه‌هایی که در قرارداد خرید سازنده می‌باشد اما قابل رهن نیست و باید در پایان عقد قرارداد پرداخت شود، عبارتند از:
• هزینه‌ها و عوارض اعمال شده توسط مسئولان دولت یا مدارس؛
• هزینه‌های دولتی برای اتصال و راه‌اندازی کنتور آب؛
• هزینه‌های پیگیری سپرده‌‌های خریدار؛
• هزینه‌های اصلاح اضافه نمودن یا حذف نام خریدار در قرارداد؛
• هزینه‌های سوبسید پرداخت‌های قانونی به وکیل سازنده به منظور ثبت پایان یافتن امور مالی مربوط به ساخت و ساز ملک؛
• هزینه‌های مشترک اضافی برای صندوق ذخیره و
• هزینه ثبت نام تاریون (Tarion).
خواهشمند است در نظر داشته باشید که این مقاله صرفا به منظور اطلاع رسانی بوده و یک توصیه حقوقی نمی‌باشد.
نویسنده: علی احمری مقدم
شماره تماس: 2895976700
Join the Conversation