تفاوت‌های انواع متخصصان بهداشت و سلامت
متخصصان مختلفی وجود دارند که خدمات بهداشتی مربوطه را انجام می‌دهند. برخی از این متخصصان توسط قانون تعیین می‌شوند و برخی دیگر هم این طور نیستند. اگر فرد بیماری به دلیل درمان نادرست در رنج و عذاب باشد، بهتر است یکی از کارکنان حرفه‌ای سلامت و بهداشت که مورد تایید قانون است به بررسی موضوع بپردازد.
کارکنان حرفه‌ای امر سلامت و بهداشت
اگر یکی از کارکنان حرفه‌ای امر سلامت و بهداشت توسط قانون کارکنان حرفه‌ای سلامت و بهداشت تعیین شود، مفهومش این است که قانونا از او خواسته می‌شود آموزش‌های لازم را بگذراند تا مجوز کار دریافت کند. در ضمن این معنا را نیز دارد که او به سازمانی حرفه‌ای به نام دانشگاه تعلق دارد که مسؤلیت تعیین و مشخص نمودن استانداردهای مورد نیاز این حرفه به عهده او است. در ضمن دانشگاه مربوطه، مسؤل دریافت شکایات و سامان بخشیدن به کارکنان و اعضای آن حرفه است که بر اساس استانداردهای حرفه‌ای عمل نمی‌کنند. کارکنان حرفه‌ای امر سلامت و بهداشت شامل پزشکان، پرستاران، کایروپراکترها، فیزوتراپیست‌ها، ماماها، چشم پزشکان و دندانپزشکان است.
متخصصان دیگر امر سلامت و بهداشت
اگر فردی که دارای حرفه‌ای است، تحت نظارت قانون کارکنان حرفه‌ای امر سلامت و بهداشت نباشد، ممکن است قوانین دیگری وجود داشته باشند که تعیین کننده برخی نیازهای آن حرفه مانند نیازهای آموزشی است. البته، متخصصانی که تحت نظارت نیستند، نیازی ندارند پاسخگوی سازمانی حرفه‌ای باشند و از این رو ممکن است خودشان استاندارهای مربوطه را تنطیم کنند. اگر وضعیت بیمار برای دنبال کردن اتهامات کیفری بسیار جدی باشد، و اگر با شیوه درمانی متخصصی غیر قانونی دچار مشکل شده باشد، در این صورت بیمار نمی‌تواند با مراجعه به سازمانی دولتی، شکایت خود را ارایه دهد و یا مانع کار او شود.
از متخصصانی که تخت نظارت قانون نیستند، در دادگاه مدنی شکایت خواهد شد. البته از آن جایی که ممکن است این متخصصان بیمه نداشته باشند، حتی اگر فرد بیمار از آن‌ها شکایت کند، ممکن است نتواند پولی را بابت خسارت از آن متخصص بگیرد.
شما باید قبل از هر درمان پزشکی، از متخصصی که به او مراجعه کرده‌اید سؤال کنید که آیا توسط قانون تعیین شده و این که آیا به سازمانی حرفه‌ای تعلق دارد یا نه؟ برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد کارکنان حرفه‌ای امر سلامت و بهداشت که تحت نظارت قانون هستند و نیز متخصصانی که تحت نظارت نیستند، می‌توانید با وزارت بهداشت تماس حاصل کنید و یا از وب سایت این وزارتخانه www.health.gov.on.ca. دیدن فرمایید.
قصور پزشکی آونتاریو
قصور پزشکی یعنی این که یکی از کارکنان حرفه‌ای سلامت و بهداشت مانند پزشکان، دندانپزشکان، کایروپراکترها، فیزیوتراپیست‌ها، پرستارها و غیره، در کارشان سهل انگاری کنند و یا خطایی مرتکب شوند. در بیش‌تر موارد، شکایت علیه این کارکنان حرفه‌ای به واسطه قصورشان کاری پیچیده و پر خرج است و به اثبات رساندن آن بسیار دشوار است. وقتی بر این باورید که یک پزشک، پرستار، بیمارستان یا هر کسی که در زمینه مراقبت‌های پزشکی است در کارش بی مسؤلیتی یا بی احتیاطی کرده است، در دنیایی قرار می‌گیرید که به آن شبه جرم می‌گویند و معمولا با قانون مسامحه روبرو می‌شوید.
استانداردهای کارکنان حرفه‌ای
این مطلب را به خاطر بسپارید که قانون از کارکنان حرفه‌ای این انتظار را ندارد که کامل و بی‌عیب و نقص باشند. اگر شخصی حرفه‌ای اشتباهی را مرتکب شود که پیش‌تر یکی دیگر از متخصصان معقول این رشته در شرایطی مشابه مرتکب شده است، آن شخص، مسؤل آسیب دیدگی یا نقصی که حادث شده است، نخواهد بود. برای این که شکایت شما علیه یکی از کارکنان حرفه‌ای با موفقیت ختم به خیر شود، باید بتوانید به اثبات برسانید که او در ارایه خدمات مراقبتی استاندارد و متداولی که دیگر متخصصان معقول در شرایطی مشابه ارایه می‌دهند، قصور کرده است. به عنوان مثال، اگر پزشک‌تان شما را در جریان تمام مراحل روند درمان نگذاشته باشد، زمینه شکایت در مورد قصور پزشکی برای شما مهیا می‌شود. استاندارد مراقبت‌هایی که باید برای بیمار اعمال شود، بر حسب نوع مراقبت یا خدماتی که نیاز دارید و نیز نوع مراقبت درمانی که فرد حرفه‌ای در اختیارتان قرار می‌دهد، تغییر می‌کند.
تعهدات کارکنان حرفه‌ای
تمام کارکنان حرفه‌ای در قبال بیماران خود تعهداتی دارند. به عنوان مثال، متخصصان پزشکی قبل از انجام هر گونه درمان پزشکی دارای تعهداتی هستند. آن‌ها باید بیمار را از تمام خطرات احتمالی آگاه کنند. باید در مورد گزینه‌های درمانی دیگر با بیمار حرف بزنند و طریقه درمان را به تفصیل برای او توضیح دهند. تعهداتی که هر فرد حرفه‌ای به عهده دارد، بر اساس قانون و سازمان ناظر مربوطه تعیین می‌شود .
از شما نیز خواسته می‌شود تا به عنوان یک بیمار و یا ارباب رجوع، پاره‌ای تعهدات را بر اساس قانون به انجام رسانید. به عنوان مثال، شما باید سابقه کامل پزشکی‌تان را در اختیار پزشک خود قرار دهید. اگر در انجام تعهدات خود کوتاهی و قصور کنید و این امر منجر به آسیب و یا نقص شود، دادگاه فرد حرفه‌ای را مسؤل نخواهد دانست و غرامتی شامل حال شما نمی‌شود.
طرح شکایت
صرف‌نظر از این که تصمیم می‌گیرید شکایتی را علیه فردی حرفه‌ای دنبال کنید، می‌توانید شکایتی رسمی را علیه سازمانی که بر آن حرفه کنترل و نظارت دارد، نیز طرح نمایید. به عنوان مثال، اگر شکایت‌تان علیه یک دکتر پزشکی است، می‌توانید با دانشکده پزشکان و جراحان تماس بگیرید. اگر هم شکایت‌تان علیه یک دندانپزشک است، می‌توانید با دانشگاه سلطنتی جراحان دندان آونتاریو تماس حاصل کنید.
اگر مایلید اطلاعات بیش‌تری در مورد استانداردهای حرفه‌ای شغلی خاص به دست آورید، با سازمانی که بر آن حرفه نظارت و کنترل دارد تماس بگیرید. البته، این را هم بدانید که اگر یکی از این سازمان‌های کنترل کننده به سهل انگاری یا قصوری واقف شد، مفهومش این نیست که غرامتی به شما پرداخت خواهد شد. در بیش‌تر موارد، کار چنین سازمان‌هایی سامان بخشیدن به کارکنان حرفه‌ای تحت پوشش خودشان است.
طریقه شکایت به واسطه قصور پزشکی
اگر تصمیم دارید از فردی حرفه‌ای که در امر سلامت و بهداشت به او مراجعه کرده‌اید، شکایت کنید، باید چندین مورد را به اثبات برسانید تا بتوانید قصور او را در امر پزشکی به اثبات برسانید.
نخست این که باید ثابت کنید مدعی علیه (مثلا پزشک، پرستار یا بیمارستان)، مسؤلیت مراقبت از شما را به عهده داشته است. این کار معمولا با ثابت کردن این که شما بیمار بوده‌اید و تحت مراقبت فردی حرفه‌ای در امر مراقبت‌های بهداشتی قرار داشتید، انجام می‌گیرد.
بعد هم باید ثابت کنید فرد مسؤل، در کارش کوتاهی کرده است. در مواردی که فرد مسؤل سهل انگاری می‌کند، اثبات این کار به وسیله بررسی استانداردهای «معقول» مراقبتی و یا معاینات معمول و مرسومی که انتظار می‌رود انجام گیرد، انجام می‌شود. اگر فردی که مسؤل مراقبت بهداشت و سلامت شماست کلیه روندهای معمول را در مورد بیماری‌تان انجام داده باشد، اثبات قصور و کوتاهی وی بسیار دشوار خواهد بود. با این حال، مواردی وجود داشته‌اند که هرچند کارکنان حرفه‌ای امر مراقبت و بهداشت روندهای معمول و درست را دنبال کرده‌اند اما باز هم به مسامحه و سهل انگاری متهم شده‌اند.
سپس باید ثابت کنید که دچار آسیب یا ضرر و زیان شده‌اید. به همین دلیل باید نشان دهید آسیب شما به واسطه عمل متهم بوده است و این که او می‌توانسته جلو آن آسیب یا ضرر را بگیرد. اگر آسیب یا ضرر به واسطه شرایط جسمی قبلی شما و یا سهل انگاری خود شما بعد از روند درمان بوده باشد، آن فرد حرفه‌ای که در امر سلامت و بهداشت بوده، قادر نبوده جلو آسیب یا ضرر شما را بگیرد. در چنین شرایطی شما موفق نخواهید شد.
با وجود این که پرونده‌های مربوط به قصور پزشکی پیچیده هستند و حل آن‌ها مدت زمان زیادی طول می‌کشد، لازم نیست همانند دادگاه‌های کیفری به اثبات تمام این موارد بپردازید. در دادگاه‌های مدنی تنها باید ثابت کنید که پرونده‌تان بر اساس «احتمالات متعادلی» حقیقت دارد.
در ضمن وکیل شما باید در این مورد که از چه کسی شکایت کنید، محتاط باشد و با دقت زیاد این کار را انجام دهد. به عنوان مثال، اگر تجهیزات یا دستگاه‌های پزشکی به کار گرفته شده در درمان بیماری ناقص یا معیوب بوده‌اند، ممکن است جراح مربوطه مقصر نباشد. در چنین مواردی، باید از سازنده آن وسیله یا دستگاه و احتمالا بیمارستانی که استفاده از آن را جایز دانسته، شکایت شود. در ضمن، از آنجایی که بیمارستان‌ها مسؤل کارکنان خودشان هستند، مسؤلیت پزشکی که خارج از آن بیمارستان کار می‌کند ولی امتیاز کار کردن در بیمارستان‌ها را دارد، به عهده آن‌ها نیست.
اگر شما در روند شکایت از یک فرد حرفه‌ای پیروز و موفق شوید، ممکن است دادگاه برای خسارت پولی که از جیب داده‌اید، درآمدی که در این روند از دست داده‌اید، پرداخت‌های قانونی و دردها و رنج‌هایی که متحمل شده‌اید، غرامت تعیین کند.
اگر هم در این میان دچار آسیب یا نقصانی شده‌اید و نیاز به مشاوره و کمک‌های حقوقی دارید، باید در اسرع وقت با وکیلی تماس بگیرید زیرا طرح چنین شکایتی، در محدوده زمانی خاصی قابل اجرا است.
Join the Conversation