لذت خرید خانه با بی‌دقتی و بی‌توجهی خریدار، می‌تواند تبدیل به یک کابوس شود. آقای گری کارترایت “Gary Cartwright” در سال 2006 با مشاور املاک خود، قراردادی برای پیدا کردن خانه دلخواهش امضا کرد. در همان روز، گری پیشنهاد خرید ملکی را در میدلند، انتاریو به فروشنده ملک داد. این پیشنهاد خرید، منوط به گرفتن وام مسکن و همچنین مشخص شدن بدون عیب و نقص بودن ملک از طرف یک کارشناس بود.
فروشنده خانه، این پیشنهاد خرید را با افزودن مبلغی به آن قبول و امضا کرد که این مبلغ جدید نیز مورد توافق گری قرار گرفت. گری یک ماه فرصت برای انجام کارهای مربوط به وام مسکن و همچنین حق یک بار بازرسی ملک قبل از پایان معامله را از فروشنده گرفت که البته هیچ‌وقت از این حق خود استفاده نکرد. فروشنده نوشته‌ای از اطلاعاتی که در مورد ملک می‌دانست به گری داد ولی در این نوشته ذکر شده بود که “این اطلاعات صرفا برای آگاهی خریدار است و هیچ ضمانتی نسبت به مشخصات ملک به خریدار نمی‌دهد و خریدار باید خود از همه شرایط ملک مطمئن شود.” فروشنده در این برگه اطلاعاتی ملک، اعلام کرد که از سال 1998 صاحب این خانه بوده است و او از هیچ مشکلی در ملک به جز چند مورد جزئی اطلاعی ندارد. او همچنین اعلام کرد که مستاجری در ملک سکونت می‌کند که تا قبل از پایان معامله، ملک را ترک خواهد کرد.
گری بعد از توافقات اولیه با فروشنده، از یک کارشناس بازرسی ساختمان به نام راجر فراست خواست تا خانه را ارزیابی کند. راجر بعد از بازرسی خانه در گزارش کارشناسی کتبی خود که 32 صفحه بود اعلام کرد که در بعضی از دیوارها نشانه‌های رطوبت و آب را مشاهده کرده است و بهتر است یک کارشناس متخصص در این موارد نیز خانه را بررسی کند.
ولی گری ادعا می‌کرد که راجر فراست قبل از دادن گزارش کتبی، به او گفته بود که خانه اشکالی ندارد و بر همین اساس گری تصمیم حذف شرط کارشناسی و ارزیابی خانه را از توافقنامه خرید خود گرفته است.
بعد از این که قرارداد خرید خانه بین گری و فروشنده قطعی شد و گری به خانه دلخواه خود نقل مکان کرد، متوجه شد که مشکلاتی که در گزارش راجر آمده بود، مشکلاتی اساسی هستند و این مشکلات به حدی رسید که گری و خانواده‌اش مجبور به ترک خانه شدند و رویای آنها تبدیل به یک کابوس شد.
بعد از این اتفاق گری که راهی جز مراجعه به دادگاه را برای خود نمی‌دید، یک دادخواست علیه کارشناس خانه و یک دادخواست علیه فروشنده به دادگاه برد. او کارشناس را متهم به سهل‌انگاری و قصور در انجام وظیفه‌اش در اطلاع رسانی به او در مورد عیوب خانه و فروشنده را متهم به پنهان کردن عیوب خانه کرد.
راجر ادعا کرد که هیچگاه به طور شفاهی به گری نگفته بود که ملک بدون اشکال است و به تمام مشکلات خانه در گزارش خود اشاره کرده است و حتی لزوم استفاده از یک کارشناس متخصص را نیز گوشزد کرده است. همچنین فروشنده اعلام کرد که او هیچگاه تضمینی در مورد هیچ یک از شرایط خانه به گری نداده بود و علاوه بر آن او هیچ اطلاعی از عیوب ملک نداشته است زیرا مستاجر او که سال‌ها در آن خانه زندگی می‌کرده است به جز چند مشکل جزئی از اشکال دیگری در خانه صحبت نکرده است.
قاضی در این پرونده، ادعای گری در مورد فروشنده را نپذیرفت و اعلام کرد که وقتی مستاجر ملک از وجود این عیوب بی‌خبر بوده است، پس به احتمال قوی مالک ملک نیز که حتی در آنجا سکونت نداشته است نیز از این عیوب آگاهی نداشته است و او چیزی را مخفی نکرده است.
قاضی در مورد کارشناس نیز حکم کرد که گری حتی بعد از دریافت گزارش و خواندن آن باز هم اقدامی برای مشورت با یک متخصص نکرده است و حتی با اینکه حق ارزیابی مجدد ملک قبل از انعقاد قرارداد خرید ملک را داشته است، از این فرصت استفاده نکرده وعلاوه بر آن، گری در یک ماه زمان اضافه برای قطعی کردن قرارداد خرید نیزهیچ‌گاه مشکلات ذکر شده در گزارش را به اطلاع وکیل، مشاور املاک و یا فروشنده نرسانده است. این مسائل، بی توجهی از طرف خود او محسوب می‌شود. قاضی ادعای گری در مورد گفته‌های شفاهی کارشناس پیش از نوشتن گزارش را نیز بر همین اساس رد کرد.
هرچند قاضی مبلغ 24000 دلار را برای گری، به علت خساراتی از قبیل ترک ملک خریداری شده، در نظر گرفت ولی دادخواست‌های او مبنی بر سهل‌انگاری و قصور و یا پنهان‌کاری را رد کرد. قاضی، فروشنده و کارشناس را نیز مستحق گرفتن هزینه‌های مربوط به این دعوی حقوقی دانست ولی به آنها هشدار داد که شرایط گری و اتفاقات ناگوار افتاده در راه خریدن این ملک را در نظر داشته باشند و به هر حال همیشه بدانند “از هر دست که بدهند از همان دست می‌گیرند.”
