روز جهانی والدین

مجمع عمومی سازمان ملل متحد به موجب قطع‌نامه A/RES/66/292، از سپتامبر 2012، روز اول ژوئن را به عنوان روز جهانی خانواده اعلام کرده است. والدین با هر رنگ، نژاد، مذهب، فرهنگ و ملیت، در همه نقاط جهان اولین سرپرستان و مربیان کودکان به شمار می‌روند که شادی را برای آنها به ارمغان آورده و امکانات زندگی را مهیا می‌کنند. والدین ارکان هر خانواده و بنیان‌گذار جوامع هستند. در ادبیات بین‌المللی از کودکان، پدران و مادران، به‌عنوان عناصر سازنده خانواده یاد شده است که در نظام حقوق بین‌الملل بشر به طور مجزا و یا با هم مورد توجه قرار گرفته‌اند.
بزرگ‌کردن بچه از نوزادی تا تبدیل شدن به یک فرد بالغ، کار سخت و پرمسئولیتی است که وظیفه اول والدین محسوب می‌شود. برای توجه‌دادن به این وظیفه که عشق بی‌قید و شرط می‌طلبد، روزی را برای قدردانی از والدین اختصاص داده‌اند. در روز والدین، خانواده‌ها، معلم‌ها، کودکان، و سازمان‌های خانوادگی دور هم جمع شده و جشن می‌گیرند و در مورد نقش حیاتی والدین در تشکیل خانواده، صحبت می‌کنند.
در این روز، بچه‌ها سعی می‌کنند با روش‌های مختلف از زحمت‌هایی که پدر و مادر و یا کسانی که نقش پدر و مادر را برای آنها ایفا می‌کنند، تشکر کنند: با گردش رفتن و خریدن کادو، رزرو میزی در رستوران، یک دسته گل زیبا، و یا مجله‌های مورد علاقه آنها و…. حتی می‌توانید در خانه کارتی زیبا درست کنید و یا با یک تلفن از آنها تشکر نمایید. برپایی این مراسم یا دادن هدایا، با لبخندی بر لب و قلبی پر از عشق و محبت، زیباتر می‌شود. هیچگاه فراموش نکنید که برای تشکر از آنها فقط به یک روز خاص احتیاجی نیست و هر روز، روزی است که باید از زحمات بی‌دریغ پدرها و مادرهای عزیز تشکر شود و به آنها یادآوری کنیم که: هیچگاه نمی‌توانستیم پدر و مادری بهتر از آنها داشته باشیم.
در تربیت بچه‌ها، والدین به اقتضای جنسیتشان، روش‌های مختلفی برای تعامل با فرزند به‌کار می‌برند: پدرها برای آموزش به بچه‌ها، با آن‌ها وارد چالش می‌شوند، بچه‌ها را بیشتر به سمت اکتشاف و ماجراجویی تشویق می‌کنند، تمایل دارند فرزندانشان را به سمت خطرپذیری هدایت کنند، و بازی‌هایی با بچه‌ها انجام می‌دهند که سرشار از بی‌نظمی است. در واقع پدر دوست دارد موفقیت فرزندش را در دنیای واقعی ببیند و برای همین هم او را به سمت موقعیت‌های سخت هل می‌دهد. اما مادر، محافظ فرزندش محسوب می‌شود؛ محافظت از هر نوع خطری: خطرات محیطی، بیگانگان یا حتی آسیب‌هایی که کودک ممکن است به خودش وارد کند. و کودکان این را می‌فهمند. مادران اغلب وقتی با کودکان خود تعامل دارند؛ چه از طریق بازی یا صحبت‌کردن، در واقع استعدادهای شناختی آن‌ها را تحریک می‌کنند. مادران بیشتر با بچه‌های خود بازی‌های منظم، قاعده‌مند و چالش‌برانگیز می‌کنند. مادران معمولاً دوست دارند مراقبت و محبت بیشتری به فرزندان نشان دهند، در برخورد با کارهای نامناسب و عملکرد اشتباه کودک،‌ فرصت بیشتری به او می‌دهند، با فرزندانشان جدی‌تر حرف می‌زنند، اما پدرها اغلب با بچه‌ها شوخی می‌کنند و سربه‌سرشان می‌گذارند، و عموماً مهارت‌های احساسی و روابطی را به بچه‌ها یاد می‌دهند که بتوانند از آن طریق با دیگران ارتباط برقرار کنند.