از آنچه می خورید مطمئن شوید!

برچسب گذاری (لِیبِلینگ) مواد غذایی تولید شده توسط مهندسی ژنتیک در کانادا
آژانس بهداشت و بازرسی مواد غذایی کانادا (CFIA)، تحت قانون مواد غذایی و دارو مسئولیت‌ مشترکی را در راستای سیاست‌های برچسب‌گذاری(لِیبِلینگ) مواد غذایی فدرال انجام می‌دهد. سازمان بهداشت کانادا بر اساس نکات بهداشتی و ایمنی (مانند محتویات غذایی، نیازهای غذایی خاص و غیره)، مسئول اجرای سیاست‌های لِیبِلینگ بر روی مواد غذایی است. این امر تمام مواد غذایی، از جمله مواد غذایی تولیده شده توسط مهندسی ژنتیک را شامل می‌شود. این آژانس همچنین، مسئول اجرای قوانین و سیاست‌های پیشگیری از لِیبِلینگ بر روی مواد غذایی غیر سالم، اجرای تمام مقررات مربوط به لِیبِلینگ مواد غذایی و تعیین کننده استانداردهایی برای لِیبِلینگ مواد غذایی کانادا است تا کاملا این قوانین را مشخص نماید. این استانداردها به مصرف‌کنندگان کمک می‌کنند تا با آگاهی از مشخصات مواد غذایی، آنها را انتخاب نمایند. از سال ۱۹۹۳، سه نکته‌ مهم در مورد لِیبِلینگ مواد غذایی تولید شده توسط مهندسی ژنتیک در کانادا وجود داشته است. بر اساس این نکات، مجموعه‌ای از دستورالعمل‌ها به وجود آمدند. در تمام این دستورالعمل‌ها توافقی یکسان به چشم می‌خورد که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:
• نیاز به برچسب اجباری در صورت نگرانی در مورد بهداشت یا ایمنی در مورد حساسیت‌زا بودن یا تغییرات ترکیبی یک ماده غذایی (این تصمیمات توسط سازمان بهداشت کانادا انجام می‌گیرد). این امر به منظور آگاه ساختن مصرف‌کننده از حساسیت‌زایی یا تغییری است که در ماهیت و مواد تشکیل دهنده آن ماده غذایی انجام گرفته است.

• اطمینان از قابل فهم بودن، درستی و عدم گمراه‌سازی برچسب ماده غذایی.

• مجوز لِیبِلینگ مثبت یا منفی به صورت داوطلبانه و به شرطی که ادعای موجود، گمراه‌کننده یا فریب‌دهنده نباشد و ادعا به خودی خود واقعی باشد.
این اصول بر اساس قوانین و مقررات مواد غذایی و دارویی بوده و با تمام سیاست‌های مواد غذایی همسو می‌باشند. سازمان بهداشت کانادا می‌تواند دستور دهد که بر روی تمام مواد غذایی از جمله غذاهایی که توسط مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، لِیبِلینگ اجباری انجام شود. به این ترتیب با لِیبِلینگ یا نشان دادن ماده‌ای مهم یا تغییری قابل توجه بر روی ماده غذایی، می‌توان نگرانی‌های بهداشتی یا ایمنی آن را کاهش داد. مجوز لِیبِلینگ داوطلبانه به منظور ارایه اطلاعات لازم به مصرف‌کنندگان می‌باشد که مرتبط با ایمنی محصول نیست. به منظور تسهیل در استفاده از لِیبِلینگ داوطلبانه، دولت کانادا در این زمینه از استاندارد ملی حمایت می‌کند تا در راستای لِیبِلینگ داوطلبانه محصولاتی که توسط مهندسی ژنتیک تولید می‌شوند، دستورالعمل‌هایی را ارایه نماید.

استانداردبین المللی
شورای استانداردهای کانادا در سال 2004، رسماً استاندارد لِیبِلینگ داوطلبانه و تبلیغ غذاهایی که محصول مهندسی ژنتیک (CAN/CGSB-32.315-2004) باشند یا نباشند را به عنوان استاندارد ملی کانادا به تصویب رساند. شورای استانداردهای عمومی کانادا (CGSB)، مسئول گسترش و توسعه‌ این استانداردها می‌باشد. این شورای در سال ۱۹۹۹، کمیته‌ای (Multi-stakeholder committee) تشکیل داد تا رشد و تکمیل این استانداردها را به عهده بگیرد. اعضای این کمیته، افرادی از سازمان‌ها و موسسات فدرال (از جمله CFIA و بهداشت کانادا)، گروه‌های مصرف‌کننده، تولیدکنندگان مواد غذایی، توزیع‌کنندگان مواد غذایی، نمایندگان استانی و سازمان‌های زراعی بودند. توسعه استانداردها، اقدامی عامه پسند است و توسط شورای استانداردهای کانادا که اداره‌کننده سیستم استاندارهای ملی کانادا می‌باشد، بررسی می‌شود. استاندارد ملی، دستورالعمل هایی را ارایه می دهد که عبارتند از اعلام مدل برچسب های داوطلبانه که قابل فهم بوده و گمراه کننده نباشند، ادعاهای مثبت و منفی (مثلاً محصولات مهندسی ژنتیک یا محصولات غیر مهندسی ژنتیک) و لِیبِلینگ مواد غذایی تک و چند ترکیبی.
از نظر بین المللی، موضوع لِیبِلینگ بر روی محصولات بیوتکنولوژی توجه زیادی را در کمیسیون کدکس آلیمنتاریوس (Codex Alimentarius) به خود جلب کرده است که پیکره استانداردهای بین المللی مواد غذایی است و کانادا عضوی از آن می باشد. متون و نوشته های کدکس دستورالعمل هایی را جهت لِیبِلینگ مواد غذایی حاصل از بیوتکنولوژی مدرن ارایه می دهد. فعالیت فعلی کانادا با این دستورالعمل همسو می باشد.