استعدادهای بدون در‌آمد مشکل دانشجویان ورزشکار

ورزش‌های حرفه‌ای
برای یک ورزشکار گام‌هایی وجود دارد تا بتواند شرایط لازم برای ورود به لیگ‌های حرفه‌ای مانند NBA یا NFL را پیدا کند. مقررات و قواعد سخت و غیرقابل انعطافی برای ورزشکارانی که قصد ورود به لیگ‌های حرفه‌ای دارند وجود دارد که باید آنها را کاملاً رعایت کرده در غیر اینصورت عواقب جدی در انتظار آن‌ها است.

شرایط لازم برای فراخوانده شدن به لیگ
فراخوانده شدن ورزشکار به معنی آن است که او باید خود را با استانداردهای تیم‌های ورزشی حرفه‌ای آماده کرده تا بتواند برای وارد شدن به آن‌ها انتخاب شود. تیم‌های فعال در لیگ‌هایی مانند انجمن ملی بسکتبال NBA بازیکنان خود را از بین فهرست بازیکنان فراخوانده شده در آن سال انتخاب می‌کنند. ورزشکاران فقط یک بار فراخوانده می‌شوند و چنانچه برای بازی در تیم انتخاب نشوند، تا سی روز پس از تاریخ فراخوانده شدن می‌توانند به دانشگاه بازگردند. مقررات جالب درباره ورود به فهرست بازیکنان فراخوانده شده لیگ ملی فوتبال NFL آن است که بازیکنان اجازه ندارند تا قبل از مدت سه سال پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان وارد این فهرست شوند. از سوی دیگر، NBA نمی‌تواند اسامی بازیکنان را پیش از انقضای مدت یک سال پس از فارغ‌التحصیلی آنان از دبیرستان در فهرست بازیکنان فراخوانده شده قرار دهد. بر اساس این مقررات، بسیاری از ورزشکاران تصمیم می‌گیرند تا زمانی که شرایط لازم برای فراخوانده شدن را پیدا می‌کنند، در تیم‌های دانشگاهی بازی کنند.

اگرچه ورزشکاران می‌توانند به جای تیم‌های دانشگاهی، راه‌هایی مانند مربیگری یا انتظار برای سپری شدن مدت انتظار نیز انتخاب کنند، اما درهرحال بهترین انتخاب برای آنان همان ادامه بازی در تیم‌های دانشگاهی است تا بتوانند شرایط بدنی و حرفه‌ای خود را برای جلب توجه افرادی که برای باشگاه‌ها به دنبال بازیکنان مستعد هستند، حفظ کنند. با این حال، انجمن ملی ورزشکاران دانشگاهی NCAA به جهت برنامه تلویزیونی پربیننده و محبوب خود، مقررات بسیار سخت و غیرقابل انعطافی برای بازیکنان دارد که درباره آن صحبت خواهیم کرد.

حق انتخاب و تاییدNCAA
حق NCAA برای تایید بازیکنان، یکی از مهمترین و بحث برانگیزترین مقرراتی است که اجرا می‌شود. درحال حاضر، اساسنامه NCAA بیان می‌کند که همه ورزشکاران دانشجو باید در ورزشی که انجام می‌دهند، آماتور باشند. به این معنی که بازیکنان نمی‌توانند برای بازی‌هایی که انجام می‌دهند، تحت هر عنوان حقوق دریافت کنند و یا برای انجام بازی در مسابقات، وعده دریافت پول قبول کنند. همچنین نمی‌توانند قرارداد شفاهی یا کتبی با نماینده باشگاه یا یک سازمان ورزش حرفه‌ای بسته و یا مهارت‌های ورزشی و حرفه‌ای خود را تحت هر عنوان برای مثال در تلویزیون یا تبلیغات تجاری یا برای مارک خاصی ارایه کنند.

رعایت این مقررات بسیار مهم است زیرا بسیاری از دانشجویان ورزشکار دارای شرایط، می‌توانند به خاطر جایگاه و شهرت خود، میلیون‌ها دلار از طریق تبلیغ مارک خاص یا حضور در آگهی‌های تبلیغاتی به دست آورند. اما متاسفانه NCAA به آنان اجازه چنین کسب درآمدی را در زمانی که با یک تیم ورزشی دانشگاهی قرارداد دارند نمی‌دهد. همچنین دانشجویان NCAA اجازه ندارند در هیچ تیم آماتور دیگری بازی و حقوق، پاداش یا جایزه دریافت کنند.

به بیان دیگر بخش سفت و سخت این مقررات آن است که یک دانشجو که یک کتاب منتشر می‌کند در کتاب خود اجازه ندارد به این موضوع اشاره کند که در تیم ورزشی دانشگاه هم عضویت دارد. گرچه نگارش این کتاب و انتشار آن هیچ ارتباطی با ورزشکار بودن این دانشجو نداشته باشد. با این حال مقررات NCAA به جهت این که عنوان کردن این موضوع که نویسنده کتاب ورزشکار هم هست، به پر فروش‌تر شدن کتاب و درآمد بیشتر برای نویسنده کمک کند، به دانشجو اجازه ذکر عنوان ورزش‌اش را نمی‌دهد.

مقرراتی که ورزشکاران را از دریافت هرگونه وجه از طریق اسپانسرها منع می‌کند، موجب اعتراض بسیاری افراد گردید، زیرا به نظر آنان این موضوع که NCAA میلیاردها دلار از طریق استفاده از نام این ورزشکاران جوان و دانشجو، درآمد کسب می‌کند اما به آنان اجازه کسب حتی یک دلار از طریق استفاده از مهارت‌های‌شان در بازی‌ها نمی‌دهد، نمونه‌ای از ریاکاری و سوءاستفاده است.

دانشگاه‌هایی که تیم‌های درجه یک دارند مانند U.C.L.A هرسال حدود بیست میلیون دلار از طریق تبلیغات Nike و adiddas توسط بازیکنان خود درآمد کسب می‌نمایند. در زمانی که تیم مشغول کسب درآمد میلیونی است، ورزشکاران هیچ پولی دریافت نمی‌کنند و در صورت امضای هر قراردادی، حتی برای آنان پرونده حقوقی هم تشکیل و کار به دادگاه کشیده می‌شود. این ورزشکاران، برای باشگاه‌ها به منزله منبع درآمدی محسوب می‌شوند که اجازه ندارند از استعدادها و توانایی‌های خود منفعت ببرند مگر زمانی که به برای ورود به لیگ‌های حرفه‌ای مانند NBA انتخاب شده باشند. متاسفانه این هزینه‌ای است که باید برای دریافت اجازه ورود به NCAA پرداخت کنند.

در مقام دفاع در برابر این ادعاها، NCAA اعلام کرد که این مجموعه یک موسسه غیرانتفاعی است که بیش از 96 درصد از هزینه‌های آن مربوط به پرداخت مزایا به اعضاء و دانشجویان ورزشکار است. باقیمانده نیز هزینه‌های اداری و هزینه اداره ساختمان دفتر مرکزی آن است. NCAA هرسال بیش از 89 قهرمانی در 23 ورزش در سه سطح حرفه‌ای را پشتیبانی و بیش از 460 هزار دانشجوی ورزشکار را در برنامه‌های خود حمایت می‌کند. NCAA ادعا می‌کند که بخش زیادی از پولی که دریافت می‌کند را صرف هزینه‌های این برنامه‌ها می‌کند. در واقع ورزشکاران، ارزش مادی بسیاری زیادی دارند اما اجازه ندارند از استعدادهای خودشان برای کسب منافع مادی استفاده کنند مگر اینکه وارد لیگ‌های حرفه‌ای مانند NBA شده باشند.

مانع دیگری که بر سر راه دانشجویان ورزشکار در NCAA وجود دارد، مقررات نقل و انتقال آنان است. بر اساس ضوابط NCAA، دانشجویان ورزشکاری که تصمیم می‌گیرند محل آموزش خود را تغییر دهند، باید یکسال از رقابت‌های ورزشی به دور باشند. NCAA معتقد است که تغییر محل تحصیل، تصمیم حیاتی و بزرگی برای دانشجویان ورزشکار محسوب می‌شود که باید در زمان تصمیم‌گیری در مورد آن، عوامل دیگری از جمله آینده ورزشی و آموزشی و همچنین محیط اجتماعی محل تحصیل جدید خود را در نظر بگیرند. مقررات NCAA در جهت تشویق دانشجویان ورزشکار به اولویت دادن به موضوعات آموزشی بیش از مسایل ورزشی است و NCAA معتقد است که یکسال به دور بودن از رقابت‌های ورزشی، باعث خواهد شد تا دانشجو فرصت تطبیق با محل تحصیل جدید را داشته و بتواند بر روی کلاس‌ها و درس‌های خود تمرکز کند.

در نهایت، اگرچه مقررات NCAA باعث ایجاد محدودیت‌های زیادی برای دانشجویان ورزشکار شده اما همچنان، بیشتر افرادی که تصمیم دارند تا ورزش حرفه‌ای را دنبال کرده و توسط تیم‌های حرفه‌ای جذب شوند، قصد دارند ادامه تحصیل هم بدهند و این هزینه‌ای است که برای حضور در سکوی پرتاب NCAA به دنیای ورزش حرفه‌ای باید بپردازند.