قربانیان عقاید افراطی در نروژ

به یکی از خوف‌آورترین حملات تیراندازی‌های جمعی که تا کنون رخ داده است، دست زد. اندرس به تنهایی به دو حمله‌ تروریستی متوالی علیه دولت و مردم غیرنظامی اقدام کرد. این حملات ۷۷ کشته و صدها مجروح بر جای گذاشت.

نخستین حمله، انفجار بمبی در یک اتومبیل در اسلو، در نزدیکی یکی از سازمان‌های اجرایی دولتی در نروژ بود. این بمب توسط اندرس برویک در یک ون در کنار دفتر نخست وزیری جای داده شده بود. انفجار این بمب منجر به کشته شدن ۸ نفر و زخمی شدن بیش از ۲۰۰ نفر شد. در حالی که این اتفاق رخ می‌داد، اندرو خود را به دومین صحنه‌ جرمش رسانده بود. دومین حمله، کم‌تر از دو ساعت پس از انفجار بمب نخست، یکی از اردوگاه‌های تابستانی در جزیره‌ یوتا رخ داد. این اردوگاه که عمدتاً بچه‌های کوچک در آن حضور داشتند، توسط حزب کارگر نروژ اداره می‌شد.

برویک، لباس پلیس بر تن کرد و توانست با استفاده از مدارک جعلی، با یک کشتی خود را به جزیره برساند. او با خود کیفی پر از سلاح گرم به همراه داشت و شروع به تیراندازی به غیرنظامیان بی‌گناه جزیره کرد و موجب شد ۶۹ نفر کشته و بیش از ۱۰۰ نفر زخمی شوند. سرانجام، پلیس نروژ توانست این مهاجم ۳۲ ساله را دستگیر کند که متهم به هر دوی این حملات بود.

دادگاه اندرس برینگ برویک در ۱۶ آوریل سال ۲۰۱۲ آغاز شد. این محاکمه که ده هفته به طول انجامید، یکی از بزرگ‌ترین محاکمات تروریستی در طول تاریخ اروپای مدرن بود که رسانه‌های جهانی آن را دنبال می‌کردند.

این حمله‌ تروریستی به عنوان یکی از مرگبارترین حملات پس از جنگ جهانی دوم شناخته شد. در مراحل اولیه‌ محاکمه، برویک خود را گناهکار ندانست و بر خلاف توصیه‌ مشاورش، بر این واقعیت تأکید کرد که از لحاظ عقلی دیوانه نیست و بر اساس انگیزه‌ای که داشته، مرتکب به این کار شده و دقیقاً از کاری که انجام داده، آگاهی داشته است. دلیل این اعتراف او این بود که بتواند به دیگر فعالان جناح راست انگیزه دهد تا همین کار را انجام دهند. او برای این کار باید به دادگاه ثابت می‌کرد فرد عاقلی است و دیدگاه‌هایی واقعی دارد. او به هیچ عنوان از دستگیری‌اش احساس بدی نداشت؛ در حقیقت، این هم بخشی از نقشه‌ او بود. برویک می‌دانست که با دستگیری و فراگیر شدن خبر جنایاتش، این امکان را پیدا می‌کند تا در مورد ایدئولوژی‌اش برای تمام جهان صحبت کند.

برویک اظهار کرد که این حملات تروریستی را از سال ۲۰۰۲ و زمانی که ۲۳ سال داشته است، برنامه‌ریزی کرده است. وی سال‌ها قبل از این حملات تروریستی، آشکارا در مورد نارضایتی‌اش در مورد مسلمانان و مهاجران حرف زده بود اما افکار خشونت‌آمیزش را پنهان می‌کرد. او خود را قهرمانی می‌دانست که به نمایندگی از طرف تمام اروپاییان، آمده بود تا نقش یک ناجی را بازی کند. او از حملات خود به عنوان تنها راه جلوگیری از نفوذ اسلام در قاره اروپا، دفاع کرد. اگرچه اذعان داشت که اعمالش خوف‌آور و بر خلاف ماهیت انسانی بود، اما اظهار کرد که آن چه انجام داده، ضروری بوده و بر مبنای خیر، و نه شرارت انجام شده است.

در آخرین روز محاکمه که در ۲۲ ژوئن سال ۲۰۱۲ بر پا شد، برویک به مدت ۴۵ دقیقه حرف زد و طی این سخنرانی اهدافش را از دیدگاه خود خلاصه کرد. دادگاه تصمیم گرفت سخنرانی وی پخش نشود تا این امکان در اختیارش قرار نگیرد تا بتواند دیگر جنایتکارانی را که ممکن است بخواهند همین عمل را انجام دهند، تحریک کند. در تاریخ ۲۴ اوت سال ۲۰۱۲، دادگاه حکم خود را صادر کرد. اندرس برویک از نظر عقلی سالم شناخته شد و محکوم به ۲۱ سال حبسی شد که می‌توانست به طور نامحدود هر ۵ سال تمدید شاید. این حکم حداکثر مجازات کیفری در کشور نروژ است. به عبارتی مجازات او می‌تواند تبدیل به حبس ابد شود. دلیلی که دادگاه، برویک را عاقل شناخت این بود که این فرد به طرز زیرکانه‌ای به دنبال یافتن افرادی بود که ایدئولوژی‌های افراطی مشابه خود داشته باشند.