ماجرای ارتباطات، از دود تا ایموجی

تحول فن‌آوری ارتباطات
حتی اجداد نخستین ما نیز درک واضحی از اهمیت ارتباطات داشتند. بدون آن قادر نخواهیم بود با دیگران ارتباط برقرار کنیم و وارد عمل شویم. این که مشخص کنیم دقیقاً در چه زمانی فن‌آوری ارتباطات آغاز شد، دشوار است اما شواهد نشان می‌دهند که اَشکال اولیه‌ی ارتباطات از طریق نقاشی درون غارها آغاز شد. مدت زمانی طول نکشید تا این که انسان نیاز به برقراری ارتباطات از راه دور را احساس کرد.

علامت دادن با دود:
پس از اختراع آتش، نخسیتن برقراری ارتباطات از طریق علامت دادن با دود بود. این روش دست‌کم به ۱۵۰ سال پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد. تاریخ شناسی یونانی به نام پلی‌بیوس راهی را برای انتقال الفبا به وسیله‌ی تکان دادن مشعل‌ها در هوا به وجود آورد و این راه به صورت یکی از معروف‌ترین سیستم‌های ارتباطی در امتداد دیوار بزرگ چین درآمد.

کبوتران نامه‌بر:
اگر بر فراز یک تپه یا بالای دیوار بلندی می‌ایستادید، علامت دادن با دود به خوبی عمل می‌کرد اما اگر می‌خواستید با فردی که چند مایل آن‌طرف‌تر از شماست صحبت کنید و هیچ راهی وجود نداشت که بتواند شما را ببیند، راه‌حل بهتری مورد نیاز بود. در این زمان بود که نیاز به کبوتران نامه‌بر به وجود آمد.

حدود قرن دوازدهم، پادشاهی مصری کشف کرد که اگر کبوتران را از جفت‌شان جدا کنید، صدها مایل برای پیدا کردن جفت‌شان سفر می‌کنند. با وصل کردن یادداشتی به پای کبوتران مسافر می‌توانستید پیام‌ها را به فاصله‌ای دور بفرستید.

سیم‌ها:
در سال ۱۸۴۴، نخستین پیام تلگراف فرستاده شد. بُرد این پیام ۴۰ مایل بود که در آن زمان شاهکاری بی‌همتا محسوب می‌شد. این سیستم پیام‌رسان، سیگنال‌های الکتریکی را از طریق سیم‌ها می‌فرستاد. کارمندی که در این کار مهارت داشت قادر بود نامه‌های مخابره شده را ترجمه و نتیجه را به گیرنده ارسال کند.
براساس این سیستم سیمی، ساخت نخستین تلفن‌های ثابت با معرفی این فن‌آوری توسط گراهام بِل آغاز شد. پیش از این که تلفن‌های سلولی بتوانند سیگنال‌ها را از طریق امواج الکترونیکی ارسال کنند، سیم‌ها بر روی دکل‌های بلند قرار داشتند و یا زیر زمین مدفون بودند تا به مردم اجازه دهند با اشخاصی که هزاران مایل از آن‌ها فاصله داشتند، صحبت کنند.

امواج
به شکرانه‌ی فن‌آوری سلولی، سیم‌ها قدیمی شدند. در سال ۱۹۴۶، پلیس سوئد نخستین کسی بود که با تلفن همراه صحبت کرد. در آن زمان دریافتند که می‌توان با همان فن‌آوری که صدا را از طریق سیم‌ها انتقال می‌دهد، این کار را بدون سیم و از طریق امواج ماهواره‌ای انجام داد.

با این حال آزمایش سال ۱۹۶۴، یکی از این آزمایش‌ها بود. تا سال 1۹۷۳، هنوز تلفن همراه که توسط مارتین کوپر ابداع شده بود، مورد استفاده‌ی شخصی شهروندان قرار نگرفته بود. در مقایسه با تلفن‌هایی که امروزه با آن‌ها سروکار داریم به اندازه‌‌ی یک آجر بود: ابعادش 9x5x1/57 بود.
برای دریافت سیگنال هم باید آنتن یا سیم بلندی بیرون کشیده می‌شد. نخستین پیام متنی در سال ۱۹۹۲ فرستاده شد. متن پیام “کریسمس مبارک” بود که به مدیر وودافون فرستاده شد. اینک هر ساله 8/6 تریلیون پیام ارسال می‌شود.

اما انقلاب در این مرحله متوقف نشد. در سال ۱۹۸۱، اینترنت دایل‌آپ را به دست آوردیم. به این ترتیب که اتصالی آنلاین را از طریق تلفن ثابت دریافت کردیم و ایمیل، راهی متداول شد تا بتوانیم با دوستان، خانواده و کسب و کارهای مختلف ارتباط برقرار کنیم.مدت کوتاهی پس از این که وای‌فای وارد عرصه شد، توسعه‌دهندگان، آزمایش با تلفن هوشمند را آغاز کردند و این تلفن طی مدت ۲۰ سال جزو تلفن‌های متداول مردم سراسر دنیا شد.

در حال حاضر شرکت‌ها و کسب و کارهای مختلف، با این فن‌آوری ارتباطی باورنکردنی اداره می‌شوند. آن‌ها نه تنها قادرند با مردمان آن سوی دنیا تماس تلفنی برقرار کنند، بلکه می‌توانند با آن‌ها، کنفرانس‌های ویدئویی بدهند، جلساتی را به طور همزمان با چند نفر برگزار کنند، متن‌ها و ایمیل‌ها را در حجمی انبوه ارسال نمایند و کارهای بی‌شمار دیگری نیز انجام دهند. در ضمن برنامه‌هایی مانند Dialpad وجود دارد که به شما اجازه می‌دهد تمام این کارها را خواه در سفر باشید یا پشت میز کارتان، با یک برنامه انجام دهید. کسانی که دارای کسب و کار هستند، مدام به دنبال برنامه‌هایی جهت بهبود کاربرد فن‌آوری‌شان هستند. سرعت اینترنت بی‌سیم در حال افزایش است و اتصال آن از هر زمان دیگری راحت‌تر شده است. خانه‌ها صحبت کردن با آن را شروع کرده‌اند و کارهای‌شان را از طریق فن‌آوری هوشمند انجام می‌دهند.

فیس‌بوک:
پس از گسترش منابع چندگانه‌ی ارتباطی مانند یاهو مسنجر و مای‌اسپیس از طریق اینترنت، فیس‌بوک یکی دیگر از انواع آن بود که توسعه یافت. شبکه‌ی اجتماعی فیس‌بوک توسط مارک زوکربرگ در سال ۲۰۰۴ ابداع شد. در ابتدا این شبکه به منظور برقراری ارتباط میان دانشجویان هاروارد به وجود آمد. در حال حاضر این شبکه، دارای حدود ۵/۱میلیارد نفرکاربر فعال ( در حدود یک ششم جمعیت دنیا) در هر ماه می‌باشد.

شکلک‌ها (Emojis)
شکلک‌ها در میان کاربران سیستم ‌عامل‌های بزرگ اجتماعی از محبوبیت زیادی برخوردار شده‌اند. شکلک، ارتباط از طریق تصاویر را به جای کلام فراهم کرده است. با وجود این که شکلک‌ها سودمند و کارا می‌باشند، اما بسیاری از متخصصان زبان اعتقاد دارند که استفاده از آن‌ها موجب عقب‌ماندگی در مکاتبات و در واقع سواد افراد می‌شود. تعصبی که در مورد شکلک‌ها وجود دارد این است که موجب شده‌اند ما بی‌سوادتر شویم و مکاتبات‌مان ضعیف‌تر شده است. اما این باوری است که نشان می‌دهد هدف اصلی شکلک‌ها به درستی درک نشده است: شکلک‌ها نشان‌دهنده‌ی احساساتی ناگفته هستند که از طریق کلام قابل وصف نیستند و تنها از طریق تصاویر می‌توان آن‌ها را بیان کرد.

مقایسه‌ شکلک‌ها با زبان محاوره‌ای، کار نادرستی است. شکلک‌ها جایگزین زبان نیستند؛ آن‌ها نشانه‌هایی غیرکلامی را ارایه می‌دهند که کمک‌ می‌کند معنای کلام‌مان دقیق‌تر و کامل‌تر ابراز شود. در ملاقات‌های روزمره‌مان، دیگران پاسخ‌های ما را بر اساس احساسی که در آن پاسخ از خود بروز می‌دهیم، تفسیر می‌کنند. نشان‌های کلامی یا همان کلامی که در سخنان‌مان به کار می‌بریم، تنها بخشی از ماجرا هستند.
کار اصلی شکلک این نیست که جایگزین زبان شود بلکه با آن می‌توان نشانه‌های عاطفی‌یی را که در گفتگوهای مکتوب ناپیدا هستند، ابراز کرد و به نمایش گذاشت. شکلک‌ها به ما اجازه می‌دهند ارتباطات مؤثرتری داشته باشیم.

بدون استفاده از شکلک، پیام متنی زیر غیر قابل درک می‌شود: “هی… من لیز خوردم و سرم را به کابینت آشپزخانه کوبیدم.” چالش گیرنده این است که دریابد که باید بخندد یا همدردی کند. اما افزودن یک شکلک در انتهای متن کمک می‌کند مفهوم کلام مشخص شود. در واقع به دریافت‌کننده‌ی متن کمک می‌کند. یا اگر از رئیس‌تان مرخصی بخواهید و او فقط با یک “باشه” جواب بدهد، هرگز متوجه نخواهید شد که آیا از این درخواست‌تان عصبانی است یا این که مشکلی با مرخصی‌تان ندارد. استفاده از یک شکلک در انتهای پاسخ، کمک می‌کند احساساتی که در پسِ کلام وجود دارند، ابراز شوند.

ارتباطات دیجیتالی کانال مهمی را در زندگی‌های مرتبط اجتماعی و حرفه‌ای‌مان ارایه می‌دهند. اما محتوای غنی‌ِ موجود در ملاقات‌های رو در روی‌مان به نحو چشمگیری از بین رفته‌اند. این تصاویر کوچک به ما کمک می‌کنند لحن صدا و زبان بدن را بهتر ابراز کنیم. در دنیای شجاع جدید دیجیتالی‌مان، ما همگی، یا تقریباً همگی، با زبان شکلک‌ها صحبت می‌کنیم. و این کار باید ما را تحت تأثیر قرار دهد.

فن‌آوری و روش‌های ارتباطی، به طور مدام در حال به روز شدن هستند. این کار در اجتماع ما حضوری چشمگیر و مداوم دارد. بدون تردید، آینده‌ی فن‌آوری هیجان‌انگیز، غیر قابل پیش‌بینی و مملو از وعده‌هایی است که ایده‌های شگفت‌انگیز را نوید می‌دهند. پذیرش ایده‌های جدید و سازگاری با روش‌های جدیدِ فن‌آوری از اهمیت برخوردار است زیرا قادر خواهیم بود با دیگر نقاط جهان ارتباط‌مان را حفظ کنیم.