پستوهای پنهان در اینترنت

بدون شک اینترنت یکی از بزرگ‌ترین اختراعاتی است که بشر تا کنون شناخته است و در واقع باید برایش جشن گرفت. به همین دلیل، ۲۹ اکتبر سال ۲۰۰۵ به عنوان روز اینترنت نامگذاری شد. در ضمن این روز، سالگرد نخستین انتقال اینترنتی است. این روز فرصتی است تا بتوانیم برای افرادی که در ساختن اینترنت یاری‌مان داده‌اند، جشن بگیریم و در ضمن لحظه‌ای را به تمام روش‌ها و طرقی بیندیشیم که زندگی‌مان را برای همیشه تغییر داده است.
اجازه بدهید به نقطه‌ی آغاز نگاهی بیندازیم. اینترنت که به عنوان ایجاد ارتباط از راه دور میان دو کامپوتر تعریف شد، برای نخستین بار در ۲۹ اکتبر سال ۱۹۶۹ عملی گردید (فقط چند ماه پس از این که نیل آرمسترانگ نخستین گام‌هایش را بر روی ماه برداشت). در درخشش نور تک‌رنگ سبز صفحه‌ی نمایش کامپیوتر دانشکده‌ی علوم کامپیوتری UCLA، دانشجوی کارشناسی ارشد جوانی گوشی تلفن را برداشت و با آزمایشگاه کامپیوتر دانشگاه استنفورد تماس گرفت. او آماده بود تا نخستین پیام را از طریق اتصال به اینترنت ارسال کند. آقایانی که در هر طرف گوشی بودند، چارلی کلاین و بیل دووال نام داشتند.
تقریباً هم کار کرد. کلینراک کوشید واژه‌ی “login” را ارسال کند و موفق شد کلمه‌ی “L” و “O” را قبل از این که ارتباط میان ترمینال‌ها قطع شود، ارسال کند.
کلمات “L” و “O” نخستین داده‌هایی بودند که از طریق اولین شبکه‌ی کامپیوتری از راه دور فرستاده شدند. تحت نظارت لئونارد کلینراک، پروفسور علوم کامپیوتر دانشگاه UCLA، کلاین توانست یک ساعت بعد، کلمه‌ی “Login” را به طور کامل ارسال کند.
اینترنت، بسیار عظیم و گسترده است. میلیون‌ها صفحه‌ی وب، بانک‌های اطلاعاتی و سرورها، هر روز به طور شبانه‌روزی و در هفت روز هفته در تداوم‌اند. اما اصطلاح اینترنت “مرئی” یا سایت‌هایی که می‌توان با استفاده از موتورهای جستجوگری مانند گوگل و یاهو به آن‌ها دست یافت، به چشم نمی‌آیند. در پسِ آن‌چه می‌بینیم، deep web (شبکه پنهان) جای دارد که حدود ۹۰ درصد از تمام وب‌سایت‌ها را تشکیل می‌دهد. همان گونه که توسط ZDNet بیان شده، در حقیقت این وبِ پنهان آن‌قدر بزرگ است که غیر ممکن است بتوان دریافت دقیقاً چند صفحه یا سایت در هر لحظه از زمان، فعال هستند.
در همین اثنا، “شبکه سیاه” (Dark web) به سایت‌های مجرمانه یا غیرقانونی و نیز سایت‌های “تجاری” اطلاق می‌شود که کاربران می‌توانند کالا یا خدمات غیرقانونی خریداری کنند. به عبارت دیگر، شبکه پنهان تمام موارد از جمله شبکه سیاه را پوشش می‌دهد که همچنان با نرم‌افزاری مناسب قابل دسترسی هستند. در ضمن اصطلاحی سوم به نام اینترنت تاریک Internet Dark نیز وجود دارد که به سایت‌ها و بانک‌های اطلاعاتی اطلاق می‌شود که حتی اگر از نرم افزار Tor (تور) استفاده شود، در دسترس ارتباطات اینترنتی عمومی نیستند. غالباً سایت‌های اینترنتی تاریک توسط شرکت‌ها یا محققان مورد استفاده قرار می‌گیرند تا اطلاعات حساس حفظ شوند.
اکثر کسانی که مایلند به شبکه پنهان دسترسی داشته باشند از Tor (تور) استفاده می‌کنند. این وب خدماتش را توسط آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده توسعه می‌بخشد. “تور” مرورگری مانند گوگل کروم یا فایرفاکس است. تفاوت عمده‌اش این است که مرورگر “تور” به جای این که مستقیم‌ترین مسیر را بین کامپیوتر و بخش‌های عمیق وب پیدا کند، از یک مسیر تصادفی سرورهای رمزدار استفاده می‌کند. این امر به کاربر اجازه می‌دهد بدون ترس از ردیابی اقدامات‌شان و یا افشا شدن تاریخچه‌ی مرورگر، به “شبکه پنهان” متصل شود. در ضمن سایت‌هایی که در شبکه پنهان هستند ناشناس باقی می‌مانند؛ مفهومش این است که شما قادر نخواهید بود دریابید چه کسی آن‌ها را اجرا می‌کند یا از کجا پشتیبانی می‌شوند.
شبکه پنهان به برخی کاربران فرصت می‌دهد تا محدودیت‌های محلی را پشت سر بگذارند و به خدمات تلویزیونی یا فیلم‌هایی دسترسی پیدا کنند که ممکن است در محدوده‌ی آن‌ها وجود نداشته باشند. بعضی‌ها هم جلوتر می‌روند و موسیقی‌ها یا فیلم‌هایی را دانلود می‌کنند که هنوز در آلبوم‌ها یا سینماها نیامده‌اند. در همین اثنا، همه چیز در انتهایِ تاریکِ این وب می‌توانند ترسناک، هرزه و یا فقط ساده و عجیب باشند. در شبکه پنهان، اطلاعات کارت اعتباری تنها با پرداخت چند دلار برای هر رکورد در دسترس قرار می‌گیرد در حالی که ZDNet خاطرنشان می‌کند که هر سندی؛ از اسناد جعلی شهروندی گرفته تا پاسپورت و حتی خدمات آدمکش‌های حرفه‌ای، در دسترس هستند؛ البته اگر بدانید که باید به کدام قسمت‌ها رجوع کنید. در ضمن گروه‌های ذینفع نیز می‌توانند به اطلاعات شخصی دست یابند و آن‌ها را برای تهدید کاربران معمولی اینترنتی به کار گیرند.
یکی از جالب‌ترین مواردی که اخیراً در مورد شبکه پنهان وجود دارد، پرونده‌ی روس اولبریچ است. روس در زمان طفولیت خود زندگی عادی داشت. او درشهر آستین بزرگ شد و در دانشگاه تگزاس با بورسیه‌ کامل، مشغول به تحصیل شد. پس از اتمام دوره‌ کارشناسی ارشد، به آستین بازگشت اما مدام در تلاش بود تا شغل مورد علاقه‌اش را بیابد. روس همیشه می‌خواست کسب و کار خودش را آغاز کند اما پس از چند بار تلاش، شکست خورد.
سپس تصمیم گرفت یک بازار اینترنتی آزاد را با تأکید بر ناشناس ماندن کاربران راه‌اندازی کند. او معتقد بود مردم حق دارند مادامی که به دیگران آسیب نرسانند، هر آن‌چه را می‌خواهند بخرند و بفروشند. نام شرکتش “جاده‌ی ابریشم” بود. او این بازار اینترنتی را به گونه‌ای طراحی کرده بود تا کاربران بتوانند از “تور” و “بیت‌کوین” استفاده کنند و به این ترتیب، خریدهای مردم قابل شناسایی نباشند.
اولبریچ به عنوان یک پروژه‌ی جانبی، بازار آنلاین خود را در سال ۲۰۱۰ گسترش داد. روس از نام آنلاین “Dread Pirate Roberts” (دزد دریایی ترسناک، رابرتز) استفاده کرد. در سال ۲۰۱۳، بازرسی که به پرونده‌ی جاده‌ی ابریشم اختصاص داده شده بود، توانست نام کاربری را از طریق جستجو در سیستم‌ عامل‌های مختلف به خود او مرتبط سازد.
در سال ۲۰۱۳، اولبریچ در سانفرانسیسکو توسط اف‌بی‌آی دستگیر شد و به فکر بکری (مغز متفکر) که در پسِ این سایت قرار داشت، متهم شد. در ۲۱ اوت ۲۰۱۴، اولبریچ به پولشویی، هک کامپیوتر و قتل از طریق استخدام آدمکش متهم شد. در فوریه‌ی سال ۲۰۱۵، پس از محاکمه‌ی هیئت منصفه، اولبریچ به تمام جرایم غیرخشونت‌آمیز متهم شد. و سرانجام حکم دادگاه صادر شد و او به ۲ بار حبس ابد به همراه ۴۰ سال حبس اضافه و بدون عفو مشروط محکوم شد.
اولبریچ و وکلایش دو بار خواستار تجدید نظر حکم شدند و هر دو بار ناموفق بودند. اما کارشناسان معتقدند پرونده‌ی روس باید در دادگاه عالی مطرح شود. آن‌ها معتقدند که حکم هیئت منصفه به طور غیر منتظره‌ای خشن و تند بود ( قاضی دادگاه اظهار داشت این حکم پیامی است به دیگر اپراتورهای بازار تاریک ) و وکلای مدافع اولبریچ ادعا می‌کنند که تحقیقات و محاکمه‌ی وی مملو از “فساد، سوء‌استفاده و تجاوز” بود.
وکلای اولبریچ در دادخواست وی مدعی شدند که مقامات دولتی بدون نظر یا دلیلی احتمالی، با جمع‌آوری اطلاعات ترافیکی اینترنتی او، حق اولیه شهروندی اولبریچ (Fourth Amendment) را نقض کرده‌اند. علاوه بر این، در پرونده، ادعا شده بود که قاضی حقوق حمایت شده در قانون اساسی را حاکی از “حکم غیرمستدل” نقض کرده زیرا ادعا شده بود وی قصد داشت به آدمکشی پول بدهد تا مبادرت به انجام ۵ قتل بکند. این قتل‌ها هرگز اتفاق نیفتاد. به همین ترتیب، در درخواست اولبریچ آمده بود که نباید این ادعاهایِ غیرقابل تحمل و اثبات نشده در صدور حکم او تأثیر داشته باشند.
اگرچه اقدامات اولبریچ در بعضی موارد غیراخلاقی و غیرقانونی بود، اما اَعمالش ماهیتی خشونت‌آمیز نداشت. حکم حبس ابد برای قاچاق مواد مخدر و پولشویی مجازاتی بسیار شدید و غیرمنطقی است. همان‌طور که توسط قاضی دادگاه گفته شد، دلیل چنین مجازات سختی این بود که دیگر کاربران شبکه پنهان بهراسند اما باید گفت که مجازاتِ متهم در این مورد منصفانه نیست.
ماجرای روس اولبریچ تنها بخش کوچکی از کارهایی است که اینترنت می‌تواند انجام دهد. اینترنت می‌تواند برای هر گروه سنی، با هر زمینه و علاقه‌ای، موارد متفاوتی ارایه دهد. اما، این که چه‌گونه تغییر می‌کند و ما را تغییر می‌دهد اهمیتی ندارد و فقط یک واقعیت روشن است: اینترنت جهان را ورای هر نیروی دیگری تغییر داده است و این فقط شروعِ کار است.